Prestafélagsritið - 01.01.1933, Side 30

24
Jón Helgason:
Prestafélagsrilió.
spurningu. Og við það mótaðist skoðun min á lífinu og
um leið öll stefna lífs míns.
Mér varð með degi hverjum augljósara, að ég liefði
engan skýlausan rétt til að taka á móti gjöf gæfurikrar
íasku minnar, góðrar heilsu og vinnuþreks, eins og leiddi
þetta alt af sjálfu sér. Af heilsteyptri gæfukend minni
spralt smámsaman upp í sálu minni djúpur skilningur
á orðum Jesú, að „hver sem vill hjarga lífi siini, miuii
tína þvi“, þ. e. að lífið sé ekki gefið oss til þess að lifa
því eingöngu fyrir sjálfa oss. Þeim, sem lífið hefir flutt
mikið af gæðum, sé skylt að miðla öðrum af því til
jafns við sig. Þeim, sem hefir verið lilíft við neyð og
þjáningum, sé skylt að álita sig kallaðan að létla slíku
af herðum annara. Öllum sé oss skylt að hera vorn hluta
þeirrar byrði af sársauka, sem allur heimur stynur undir.
í djúpi liugar míns störfuðu þessar hugsanir áfram,
þó oft á ringulreið og óskilmerkilega. Einatt liurfu þær
frá mér um stundarsakir, svo að mér varð léttara í skapi
og mér óx vald á hugsunum mímim. En áður varði skaut
þeim aftur upp á vfirhorðið og leið ekki á löngu áður
en himininn var alskýjaður. Og þar kom, að ég varð að
ákvarða mig. Þetta gerði ég, er ég hafði einn um tvítugt.
Eg var þá stúdent heima hjá foreldrum mínum í
hvítasunnuleyfinu. Eg tók hér það áform lil þrítugsald-
urs að helga lif mitt prestskapnum, vísindunum og tón-
listinni. Þegar ég svo hefði fullnað það á sviði v.isinda og
tónlistar, sem mér hjó i huga, var áformið sem óbreytt-
ur maður að gefa mig allan að starfinu að því að líkna
og létta byrðum bágindanna af öðrum mönnum. Hvaða
leið skyldi velja vissi ég ekki ennþá, en ég ákvað með
sjálfum mér að láta forsjónina segja til um það er þar
að kæmi“.
Mörg áform hafa verið tekin i heiminum af ungum
og hugsjónaríkum mönnum, sem seinna var horfið frá
eða gleymdust er út í lifið kom. En svo var ekki um Al-
hert Schweitzer. Hann var trúr köllun sinni. Hér var sízt