Prestafélagsritið - 01.01.1933, Síða 75

Prestafélagsritift.
Helgisiðabókin nýja.
69
kvöldmáltíðarnautnina að miðdepli guðsþjónustunnar
nieira en nú er, en sumpart að þvi að fullnægja þrá þeirra
manna, sem helzt vilja neyta kvöldmáltíðarsakrament-
isins með öðrum altarisgestum við sérstakar altarisgöngu-
guðsþjónustur, annaðhvort að kvöldi helgidaga eða á
virkum dögum.
Mest ber þó á fjölbreytninni við útför framliðinna.
t*ar hefir verið samið sérstakt form, er nota má, þegar
engin líkræða er flutt. Er það breytilegt eftir því, hvort
hinn látni er barn, ungmenni, fulltiðamaður eða gamal-
•uenni. Föst niðurröðun er við allar þessar jarðarfarir,
t>ótt tilbreytingin komi fram innan hðanna. Mest er til-
breytingin á þeim lið þessarar athafnar, sem er lestur
ntningarorða og safnaðarsvör. Presturinn les valda ritn-
íngargrein, en söngflokkurinn svarar með ritningargrein
eða með sálmsversi. Aftur les presturinn ritningargrein
ug söngflokkur svarar, og þetta endurtekur sig 4 sinnum.
filbreytnin í vali þeirra orða, sem presturinn les, og
einnig í vali þeirra ritningarorða, eða sálmsversa, sem
songflokkurinn syngur, á að varna því, að endurtekning
sljófgi áhrifin eða þreyti menn við jarðarfararathafnir.
b*á flytur prestur ávalt bæn frá eigin brjósti við þess-
ar athafnir og auk þess má hafa stutta stund til þögullar
baenar. En eins og gefur að skilja, byrjar svona athöfn og
endar á sálmi.
-Margt fleira mætti nefna, er stefnir í þessa sömu átt,
að auka fjölbreytnina, en í stað þess að fjölyrða meira
Uni það, kem ég að nýju atriði. Það er tilraun sú, sem
9]örð er til þess að gjöra guðsþjónustur og helgiathafnir
samfeldari en verið hefir.
h*egar hátíðaguðsþjónustur voru teknar upp hjá oss
Ine’ð Helgisiðabókinni frá 1910, með „Introitus“, „Gloria
ln excelsis“, „Præfatio“ og Sanctus", voru þessir víxl-
soiigvar settir sem viðbót við hina almennu guðsþjón-
Ustu. Með þvi voru guðsþjónusturnar lengdar að mun,