Prestafélagsritið - 01.01.1933, Qupperneq 84

Prestaiéiagsritið. J. H.: Skúli Skúlas. próf í Odda. 77
ar, en komið í öllu og ávalt fram sem sá, er ekki vildi
í neinu vamm sitt vita. Vér félagar hans litum því
snemma upp til hans og vildum gjarnan vera samvist-
um við hann og eignast vináttu hans, og það því frem-
ur sem hann auk þess að vera hið dagfarsprúða ljúf-
menni, sem öllum varð vel til, sem kyntust honum, var
jafnframt hinn viðræðisbezti, skemtinn og gamansamur
• hóp félaga sinna. Hann varð því þegar á þeim árum
nianna vinsælastur og svo var um hann alla æfi upp frá
þvi. Það átti með sanni heima um séra Skúla, sem forð-
um var mælt um einn af okkar mætismönnum á löngu
liðinni tíð: „Hann var hugþekkur hverjum góðum
manni“.
Námsgáfur sínar hafði séra Skúli að erfðum fengið
frá föður sínujn, hiniun landskunna gáfumanni séra
Skúla próf. Gislasyni á Breiðahólstað í Fljótshlíð. En
uð öðru leyti var hann að skapferli öllu mjög svo ólík-
V|r föður sinum. Hygg ég, að hann liafi að skapferli
verið miklu líkari móður sinni, frú Guðrúnu Þorsteins-
dóttur (prests Helgasonar í Reykholti), sem á sinu sviði
v&r jafn ágæt og eiginmaður hennar var á sínu. Og úr
rnóðurætt sinni ætla ég, að sonur hennar hafi erft still-
uiguna, sem í svo ríkum mæli einkendi alla framkomu
Skúla Skúlasonar.
Ungur valdi séra Skúli sér prestskapinn að æfistarfi.
Sem prestssyni, er alist hafði upp á einhverju mesta
fyrirmyndar prestsheimih þessa lands í þá daga, ræð-
ur að líkindum, að honum hafi ekki verið það neinn
uauðungarkostur er hann valdi sér það æfistarf, þótt
hann vafalítið hefði liæfileika til hverrar annarar hfs-
stöðu, sem völ var á. En hann valdi prestsstarfið og ég
mtla, að þeir séu ekki margir, sem gengið hafa að þvi
starfi með einlægara áformi um að reynast trúr í
stai’fi sínu, Isvo að það mætti verða til sem mestrar
blessunar fyrir söfnuði þá, sem hann átti forstöðu að
veita. Séra Skúli lauk fullnaðarprófi á prestaskólanum