Prestafélagsritið - 01.01.1933, Síða 99
92
Magnús Jónsson:
Presiaíélagsrltifi.
Ég stansaði nú dálitla stund til þess að njóta þessa
dýrðlega útsýnis, og lagði svo af stað í áttina til kirkj-
unnar. Líður þá ekki á löngu þar til framhlið hennar
fer að rísa svo, að þar kemst enginn lceppinautur að
lengur. Tröppurnar fyrir framan kirkjuna eru eins og
löng atlíðandi brekka og uppi er flæmi mikið rennislétt
fyrir framan dyrnar. En sjálf er framhlið kirkjunnar nú
eins og hamraveggur og getur maður ekki gert sér grein
fyrir einstökum einkennum. Inn á milli súlnanna miklu
kemur maður svo i forskálann, yfir 70 metra langan og
20 metra háan, hlaðinn skrauti. Er loftið sérstaklega frá-
bært að fegurð. Geklc ég þar fram og aftur um stund
og fanst þetta vera ærið samkomuhús út af fyrir sig. En
dyrnar miklu inn í kh'kjuna drógu mig að sér, og gekk
ég bráðlega að miðdyrunum og þar inn í kirkjuna.
Eg staðnæmdist rétt innan við dyrnar. Eg verð að segja
það, að ég var um þessar mundir ekki orðinn neinn við-
vaningur í því að sjá stóx-ar og fagrar kirkjur. Ég var ný-
kominn frá Mílanó, Feneyjum, Bologna og Flórenz. En
það, sem nú har fyrir augun, tók öllu fram, sem ég
hafði séð. Hér var ekkert hálfrökkur, því síður myrk-
ur, eins og i mörgum hinum miklu dómkirkjum,
þannig, að það er ekki fyr en smámsaman, að dásemd-
ir hússins koma í ljós. Hér var ekki heldur þetta ótrú-
lega víravirki af brúnum og bogurn, myndum og alls-
konar skrauti, svo að hvergi er liægt að drepa niður fingri
á sléttan blett. Hér voru ekki heldur þessi flæmi af mis-
litu gleri, þannig að heilt málverkasafn sé á hverjum
glugga, eins og t. d. í Mílanó-dómkirkjunni. — Hér var
venjuleg, i'óleg dagsbirta, venjulegt hvitt ljós og stór
og lirein form. En stærðin, hæðin, lengdin og víddin á
þessu húsi og þessi samstilta x*ó yfir öllu, liertók hug
minn svo, að ég lief aldrei staðið jafn steini lostinn
frammi fyrir nokkru mannaverki.
Tveir múrstólpar hvoru megin bera uppi sjálft fram-
húsið, viðbótina, sem gerð var við griska krossinn, og