Eimreiðin - 01.04.1931, Side 48

152
DR. ]EAN CHARCOT
eimreiðin
sjálfur ensku, en hann hélt einnig fræðandi og skemtandi
fyrirlestra,1) og varð þetta til að auka ást og virðingu þá,
sem sjómennirnir báru til hans. En aldrei heyrðist heldur
mögl eða óánægja meðal skipverja, hversu erfið sem vinna
þeirra var eða langur vinnutíminn. Ræða sú, sem dr. Charcot
hélt yfir þeim, er skipið lagði út frá Ushuaia er gott sýnis-
horn af lægni hans til að snerta hina réttu strengi í brjósti
ungra manna: »Drengir mínir, ég ætla að láta ykkur vita,
að héðan í frá er það bleyðiskapur, ef þið hegðið ykkur illar
því að það er ekki á mínu valdi að hegna ykkur, ég get
ekki látið ykkur í járn, því þau eru ekki til um borð, og
skipshöfnin er líka of fámenn til að leyfa það. Eg get ekki
svift ykkur víninu, því heilsu ykkar vegna þurfið þið þess með,
ég get ekki dregið af kaupinu ykkar, því ég veit vel, að ykkur
stendur það á sama. Eg reiði mig á samvizkusemi ykkar og
veit, að þið munuð gera skyldu ykkar, sumpart vegna þess,
að ykkur þykir dálítið vænt um mig, en aðallega vegna þess
hlutverks, er ykkur hefur verið trúað fyrir, og af því, að þið
gleymið aldrei, að þið hafið í höndum ykkar heiður ætt-
jarðarinnar“.
Þetta dugði allan tímann. Dr. Charcot festi upp í lestinni
stundatöflu, þar sem sagt var, hvað hver háseti átti að starfa
allan daginn, einnig heilbrigðisreglur, og var þessum fyrir-
skipunum nákvæmlega fylgt allan veturinn. — Charcot lét sig
alt skifta, heilbrigði sálar og líkama, fatnað og fæði, vinnu
og skemtanir. Hann gekk á undan öllum með góðu eftirdæmi,
hann vann að vísindalegum athugunum úti, þó að væri 38
stiga frost, en hann fór einnig með mönnum sínum í skíða-
og sleðaferðir niður brattar hlíðar, sem veitti þeim góða og
holla skemtun. Maður eins og dr. Charcot getur gert lífið
tilbreytingasamt og skemtilegt, jafnvel hjá heimsskautunum,
1) Dr. Charcot er ágætur fyrirlesari og heldur iðulega fyrirlestra >
París. Er þá oft harðsótt að komast inn. Þegar ég var í París 1
fyrra vetur, fór ég að hlusta á hann tala um ]ules Verne, og varð dr.
Charcot sjálfur að koma út í dyrnar til þess að hjálpa mér að komast
inn. En úti fyrir stóðu mörg hundruð manns, sem æptu: Vive Charcot!
— en komust samt ekki inn.