Eimreiðin


Eimreiðin - 01.04.1931, Page 82

Eimreiðin - 01.04.1931, Page 82
186 RAUÐA DANZMÆRIN eimreiðiN mennirnir hafa skotið á hana. Síðan kemur elskhuginn til bjargar. A sama hátt var sagt, að Mata Hari hefði komist undan. Liðsforingjanum, sem sá um aftökuna, átti að hafa verið mútað til að láta nota tómt púður, ennfremur átti varð- mönnunum, sem bundu Mötu Hari, að hafa verið mútað til að binda hana svo laust, að líkami hennar félli til jarðar, þegar skotin dyndu. Þetta átti að hafa verið gert til þess, að hersveitirnar, sem áttu að ganga fram hjá henni eftir aftök- una, yrðu einskis varar. Því uppréttri hefði henni veizt erfið- ara að Iátast vera dauð, með því að hermennirnir, sem fram hjá gengu, hefðu þá séð í andlit henni. Kistan átti að hafa verið þannig gerð, að nóg loft kæmist inn um hana, og hún sett í grunna gröf, svo að moldin yrði ekki til miska. Eftir allan þenna undirbúning var það ekki nema létt verk oð löðurmannlegt fyrir Mortissac að bjarga danzmeynni og flytja hana eitthvað á afvikinn stað og síðan úr landi. Þannig var sagan, sem gekk manna á milli í París. Menn þóttust nú skilja, hve aðdáanlega róleg Mata Hari var á undan aftökunni. Mata Hari vissi sem sé, að hún þyrfti ekki annað en leika sitt hlutverk vel, eins og grassvörðurinn á aftöku- staðnum í Vincennes væri sama leiksviðið eins og hún hafði svo oft danzað á í Olympiu-leikhúsinu. Alt þetta sýnir, hue kviksögur eru fljótar að myndast, þegar hugir manna eru í uppnámi, og hve þessar kviksögur verða að staðreyndum 1 hugum fólks. Fjöldi fólks trúði þessari æfintýralegu uridan- komu Mötu Hari, og enn þann dag í dag mætir maður á götunum í París gömlum aðdáendum rauðu danzmeyjarinnar, sem eru reiðubúnir til að vinna eið að því, að sagan sé sönn. En sé hún ósönn, hvernig stóð þá á tómu gröfinni? Eins og venja er til við aftökur, höfðu yfirvöldin boðist til að láta af hendi lík fangans, en enginn gaf sig fram til að hirða það, svo það var grafið í skyndi. Þegar það vitnaðist, að enginn hafði gert kröfu til að fá líkið, bað læknaskóli einn um leyfi til að hirða það til skurðar, og sýndu yfirvöldin vísindunum þá velvild að leyfa þetta. Var líkið síðan grafið upp og flutt á líkskurðarstofu skólans. E n d i r.
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.