Eimreiðin


Eimreiðin - 01.04.1931, Síða 82

Eimreiðin - 01.04.1931, Síða 82
186 RAUÐA DANZMÆRIN eimreiðiN mennirnir hafa skotið á hana. Síðan kemur elskhuginn til bjargar. A sama hátt var sagt, að Mata Hari hefði komist undan. Liðsforingjanum, sem sá um aftökuna, átti að hafa verið mútað til að láta nota tómt púður, ennfremur átti varð- mönnunum, sem bundu Mötu Hari, að hafa verið mútað til að binda hana svo laust, að líkami hennar félli til jarðar, þegar skotin dyndu. Þetta átti að hafa verið gert til þess, að hersveitirnar, sem áttu að ganga fram hjá henni eftir aftök- una, yrðu einskis varar. Því uppréttri hefði henni veizt erfið- ara að Iátast vera dauð, með því að hermennirnir, sem fram hjá gengu, hefðu þá séð í andlit henni. Kistan átti að hafa verið þannig gerð, að nóg loft kæmist inn um hana, og hún sett í grunna gröf, svo að moldin yrði ekki til miska. Eftir allan þenna undirbúning var það ekki nema létt verk oð löðurmannlegt fyrir Mortissac að bjarga danzmeynni og flytja hana eitthvað á afvikinn stað og síðan úr landi. Þannig var sagan, sem gekk manna á milli í París. Menn þóttust nú skilja, hve aðdáanlega róleg Mata Hari var á undan aftökunni. Mata Hari vissi sem sé, að hún þyrfti ekki annað en leika sitt hlutverk vel, eins og grassvörðurinn á aftöku- staðnum í Vincennes væri sama leiksviðið eins og hún hafði svo oft danzað á í Olympiu-leikhúsinu. Alt þetta sýnir, hue kviksögur eru fljótar að myndast, þegar hugir manna eru í uppnámi, og hve þessar kviksögur verða að staðreyndum 1 hugum fólks. Fjöldi fólks trúði þessari æfintýralegu uridan- komu Mötu Hari, og enn þann dag í dag mætir maður á götunum í París gömlum aðdáendum rauðu danzmeyjarinnar, sem eru reiðubúnir til að vinna eið að því, að sagan sé sönn. En sé hún ósönn, hvernig stóð þá á tómu gröfinni? Eins og venja er til við aftökur, höfðu yfirvöldin boðist til að láta af hendi lík fangans, en enginn gaf sig fram til að hirða það, svo það var grafið í skyndi. Þegar það vitnaðist, að enginn hafði gert kröfu til að fá líkið, bað læknaskóli einn um leyfi til að hirða það til skurðar, og sýndu yfirvöldin vísindunum þá velvild að leyfa þetta. Var líkið síðan grafið upp og flutt á líkskurðarstofu skólans. E n d i r.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108

x

Eimreiðin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.