Eimreiðin - 01.01.1932, Qupperneq 76

64
FVRIR SEXTÍU OQ SJÖ ÁRUM
EIMRE1E>iN
annað nytt; gafst ferðalöngunum því nóg efni til athugunan
Hér skal aðeins að fáu einu vikið. Landslag og útsýn tra
Almannaskarði og allar götur suður og vestur sáum við 1
einni svipan, að var gersamlega ólíkt hvorttveggja því, er yið
höfðum áður litið. Skriðjökulfossar, skriðjökultangar og skrið-
jökulbreiður voru, ef svo mætti segja, rétt niðri í nefinu a
okkur, alt vestur að Lómagnúp á aðra hönd, en AtlantshafiO
á hina; milli þessara ummerkja allfrjósöm og skýlin bygða'
svæði, en illilega sundurskorin af miklum söndum og jökujánh
húsabyggingar, búskaparlag, klæðagerð fólksins og málfar
með nokkuð ólikum hætti og við höfðum vanist. Tekur þeujj
einkum til Skaftafellssýslnanna. En um fólkið sjálft er Pa“
að segja, að það reyndist okkur hvarvetna alúðlegt, greiðvikw
og gestrisið. Fanst mér eitthvað svo frumlegt og jafnvel barns-
legt við hugsunarhátt og framkomu fjöldans; en engin bórIj
rpyndust Skafifellingar í þá daga fremur en nú, er etja skyly1
við tröllaukin náttúruöflin í þeim stranga skóla höfðu þe,r
mótast og mentast kynslóð eftir kynslóð um aldaraðir.
Ekki man ég til þess, að við sæjum á allri hinni lönSu
leið vegarspotta gerðan af mannahöndum, fyr en við komuUJ
niður af Bakarabrekkunni í Reykjavík. Þar varð fyrir okku
brú, en vatnsfallið ekki stórt þá fremur en nú. Til vegagerða
verða varla taldar hinar svokölluðu tradir, er sáust sumstaða
lagðar gegnum tún, heim á hlað eða í hestarétt; í votyiðra
tíð voru þær fremur vegspillir, en vegbætir. Með öðru
orðum, engir vegir, engar brýr, ekkert strandferðaskip
svona mætti lengi telja og segja: enginn — engir — ekker>
hvar sem þá var farið um landið. En þrátt fyrir alt farl?
mér unglingnum þá, eins og nú, ég geta af hjarta tekið und1
með Jónasi Hallgrímssyni:
„Landið er fagurt og frítt,
og fannhvítir jölrlanna tindar,
himininn heiður og blár,
hafið er skínandi bjart“.
Landið fríða og tígulega beið óþolinmótt og áfjáð eftir frelsinu>
er knýr til dugnaðar, drengskapar og dáða, sé rétt með farl '
Þetta ætlar að verða altof langt mál, ritstjóri góður. j
því sem lengur er ritað, sækja minningarnar harðar á. ^
hér því staðar numið að sinni.
Þorradag fyrsta 1932.
Sigurður Gunnarsson.