Eimreiðin - 01.10.1936, Síða 37

EiM REIÐIN
ÚR DAGBÓK BÚÐARSTÚLKUNNAR
381
K'gar þeir lolcs voru kliptir niður í í'alleg löt. En þá fyrst
hyrjaði þátttaka þeirra I daglegum æfmtýrum, sem þeim var
^Rað fyrir. Það var líka alveg óhætt, þeir þögðu. Eu einmitt
þess vegna urðu þeir enn þá dularfyllri.
Mér fanst því engin furða, þó að þeir hiðu ef til vill með
0þreyju eftir því, hvert hlutskipti þeirra yrði. Var ekki feg-
111 ^ þeirra og ending undir því komin, livort eigandinn færi
eða illa með þá? En að síðustu myndu þeir eins og all
'Rinað verða ónothæíir vegna slits og elli, og þá væri líka til-
'era þeirra á enda, og nýir kaému í þeirra stað.
sveif í fyrstu í nokkurskonar drauinmóki innan um öll
Pessi verðmæti og all skrautið. Þarna voru líka dýrar perlu-
lestar, ólíkar að gerð og fjölbreyttar að lil. Nýtizku-töskur og
r ilmvötn, sem önguðu eins og blóm jarðarinnar.
sniámsaman fór aðdáun mín á þessum dauða varningi
RÖ réna. Hann hafði nú minni tök á hug mínum. Mér hafði
vU yfirsést í því, að hægara væri fyrir búðarstúlkur að veita
St>1 ialleg löl en aðra. Eg komst fljótlega að því, að þær urðu
að ka
anpa alt úr húðinni og horga með peningum út í hönd,
'd\eg eins og allir aðrir, nema hvað þær fengu smávegis afslátl.
Hngur minn fór að fjarlægiast það, sem húðin hafði að
j ,ða og athygli mín að heinast að viðskiptavinunum, sem
þ 11111 og liðu hurtu aftur, eins og mínúturnar á klukkunni.
aina sá ég fólk úr öllum stéttum, líkt og ólíkt eins og hal'
K himin. Sumt af þessu fólki kom aðeins einu sinni, því brá
l''11 eins og skuggamynd. Eg fékk aldrei tækifæri lil þess að
- nnast því eða mynda mér neina ákveðna skoðun — á lífi
I)ess 0g hátterni.
_ ^ ni fasta viðskiptavini var alt öðru máli að gegna. Þeir
l °!u skráðir í innlánsbækurnar. Ég þekti nöfn þeirra og
an'^-liffang’ °§ þen lv0mu mörgum sinnum á ári. Eg var
ei 1 neinum vafa um það, hvers konar vörum hverjum og
'Hiiu geðjaðist hezt að.
i ‘ nilr völdu æfinlega dýrustu og beztu vörurnar. Aðrir
V.l)lu miðlungstegund og enn aðrir þær ódýrustu.
Þ
ills
e§ar um val á litum var að ræða, þá var smekkur fólks-
U . lnJ°§ breytilegur. Suinir völdu eingöngu skæra, áberandi
» clOl’lr ml/.hn íu: ía*., -/... q()
aðrir mjúka, þægilega lili, sem létu lítið yfir sér,