Eimreiðin - 01.10.1936, Síða 43

E>MREIÐ1N
ÚK DAGBÓK BÚÐAIÍSTÚLKUNNAR
:í87
afi'am óstöðvandi. Hann stjakar óþynnilega við öllu, sem fyrir
honum verður, og tekur með sér það, sem hann nær í. I3að
'skrar í vindinum. Hann veinar ömurlega. Stundum íinst mér
liann hvísla í eyru okkar. Er hann þá að bera okkur fréttir
uni sitt voðavald? Iskrið í vindiuum smýgur í gegn um mig
eins og neyðaróp deyjandi manns.
Nú kemur strákur með kvensokka og vill ia þeim skifl
Vh' varalit. Systir lians hefur verið hér fyrir lítilli stundu og
keypt sokkana. Hún hefur ekki haft fleiri peninga meðferðis
°S ekki gelað keypt hvorttveggja. Ég sá, að hún tæmdi
hudduna. En nú liel'ur henni snúist hugur. Varaliturinn er
'augtum þarfari. Fólkið l'er líklega að ganga berfætt!
»Mæja«-varalit!« segir strákurinn og hendir sokkunum á
horðið.
Strákurinn er rennvotur, — hláar horaðar hendur hans,
með löngum mjóum íingrum, eru kreptar af kulda.
tek fram varalitinn, vef hann innan í bréf og tel aur-
ana, sem eftir stóðu, fram á borðið.
Og lítið er það, segir strákurinn, um leið og kranga-
le§ir hngur hans krafsa græðgislega til sín peningana. Hann
telur þá, vandlega, — það er eins og hann trúi því ekki, að
hann haíi talið rétt eða detti í hug, að ekki sé rétt gelið til
haka, því að hann telur þá aftur. En þegar útkoman verður
su sama, þá hrópar hann gremjulega:
Fjandans ári er þessi óþverri dýr. Eg átti að eiga af-
§anginn, segir hann til þess að skýra málið fyrir mér. Sú
helur snuðað mig laglega. En nú er eins og honum hugkvæm-
Ist eitthvað alveg nýtt. Hann beygir sig fram jríir búðarborðið
°S hálf-hvíslar: Er ekki til ódýrari varalitur en þetta?
Ekki af þessari tegund, — svara ég.
Eg hefði víst ekki farið að hætta mér út í þelta líka
'eður fyrir ekki meira, segir strákurinn, og vonbrigðin gœgj-
as| tram i hinum háll'mótuðu línum andlitsins.
En þetta mátti elcki með nokkru móti bíða lil morg-
llUs> hálf-kallar hann lil min, um leið og hann hverfur út úr
uyrunum.
°g 11 ú opnast dyrnar aftur, og inn kemur stúlka. Hún liefur
'eiið hér í dag og keypt nærföt.