Eimreiðin - 01.10.1936, Síða 47

^MREIÐIN
ÚR DAGBÓK BÚÐARSTÚLKUNNAR
391
Eg rek ofan af stranganum og byrja að mæla. Konan er
^ftur farin að skoða peysurnar.
' Hvað kostar meterinn af þessu? segir maðurinn svo
hátt. að ég hálf-hrekk við. Nú var hann alls ekki á því að
k^upa vörur, sem hann vissi ekki fyrir fram, hvað kostaði.
^g nefndi verðið.
Hn nú tók maðurinn að þrefa. Þetta er rándýrt, alveg
óforskammað verð og nær engri átt fyrir þessa sirz-tusku.
u befur heldur ekkert vit á innkaupum, segir hann og snýr
Ser að konunni, eins og hann fengi nú kærkomið tækifæri
^ Þess að láta gremju sína bitna á lienni. Loks aftók hann
það með öllu að kaupa í kjólinn.
Nú vorum það aðailega við, sem áttumst við. Konan þagði,
Uema hvað hún opnaði varirnar við og við, og eilthvert liljóð
beyrðist, sem aldrei varð að orðum, því að maðurinn leit þá
<l hana, og augun, sem tala oft svo dásamlega og betur en
n°kkur orð fá gert, sögðu nú greinilega: Þegiðu! Margfa ára
Hfning mín af þessum dásamlega eiginmanni var á svipstundu
ut máð.
Var þetta sami maðurinn og verið hafði hér fyrir tíu árum ?
m fyrri mynd hans var enn þá skýr í hug mér. Og þó að
Un birtist ekki í neinum töfraljóma fegurðarinnar, þá var
mn þó góðlátleg. En nú var eitthvað ruddalegt í allri fram-
°mu mannsins. Jafnvel föt hans voru ógeðsleg.
Eg lít snögt á andlit hans, eins og ég vænti þess að sjá
ar ný einkenni, sem færi mér sönnur á það, hvorl þetta sé
Sami maðurinn. En til þess að vera alveg viss í minni sök,
.a Varpa ég l'ram þessari spurningu, sem kom þeim alveg á
°vart.
Mér hefur víst veizt sú ánægja að afgreiða vkkur áður
Hir tíu árum — rétt fyrir jólin?
~ Nei, við höfum aldrei verzlað hér áður, flýtir maðurinn sér
segja. En í augum hans bregður fyrir lymskulegum glampa.
^onan lítur ásakandi til hans, og nú herðir hún upp hug-
ann og segir: — Ertu búinn að gleyma því, að það var áreið-
antega hér, sem við keyptum í græna silkikjólinn minn?
lla fallega kjólinn, sem ég hef nokkru sinni eignast. Manstu
að
Ei
ekki kvöldið, s
sem við —