Eimreiðin - 01.10.1936, Síða 50

ÚR RAGBÓK BÚÐARSTÚLIÍUNNAR
eimbbiði^
394
Mér verður hrollkalt.
Hversvegna að vera að liugsa um það, sem mér keniur
ekkert við, — manneskjur, sem ég þekki ekki, hef ekkert
saman við að sælda og veit ekkert um annað en það, að
þær lil'a og eru til?
Eg sezt við ofninn, þó að sjóðheitt sé í herberginu, °o
skara í glæðurnar með skörungnum.
Það heí'nr margt borið fyrir augu mín og eyru við búðar-
borðið. Sumt al' því er svo l'urðulegt, að mennirnir mynú"
telja það ýkjur einar, ef allir atburðirnir væru skráðir með
svörtu letri á hvítan pappír.
Og þó eru þeir raunverulegir, eins og lífið sjáll't.
Ég sit hljóð og hugsi og íletti blaði og blaði í dagbók niinnn
ef ske kynni að eitthvað yrði fyrir mér, sem ég réði við að
skilja.
En hvað skyldi það svo sem vera að lokum, sem mannleg'
ur skilningur kryfur til hlítar?
Dagbók mannlífsins verður mér æ torskildari, eftir því scl11
ég liíi lengur og sé fleira.
Elinborg LárusdóW■
Lóuvísur.
Sá ég gróa og grænka kvist,
gryntist snjóatakið.
En vonin hló, er heyrði’ eg fyrst
hlýja lóukvakið.
Ennjjá mæta óminn þinn
oss þú lætur heyra.
Vertu ætíð velkomin,
vort það kætir eyra.
Hingað seiðir sefa þinn
sól og hreiðurrunnar.
Yfir breiðu úthöfin
eru þér leiðir kunnar.
Stefán Vagnsson-
Enn er sveitin söm og fyr>
svip hún breytir valla.
Þú skalt leita úr stormastyr
að ströndum heitra fjalla.
Grundir, hólar, gil og drög,
á grænum kjól er hafið,
út að pól um ey og drög
alt er sólu vafið.
Syngdu á fjöllin sólareld,
sveit og völlur hljómi-
Það er öllum, að eg held,
yndi að snjöllum rómi-