Eimreiðin - 01.10.1936, Blaðsíða 79

EiMnEinm
GRÓÐUR GYÐINGALANDS
•123
Jiangað frá Nazaret, sést hin gej'sistóra fjallkeila rísa með
stórum, grænum skógum. Þar vex kristsþyrnir, lárviður, eik
°S yalhnottré. Hér fellur döggin, sem höfundnr Sálmanna
t>efur kveðið um, hér er safi og grænka, næturgalar og spörvar
syng.ja> sjakalar og villisvín leita lækjanna, til þess að slökkva
liorsta sinn, og lébarðar sitja um gazellur og rádýr. í hlíðun-
11111 dafnar vínviðurinn, og á hægri hönd blasir við útsýni
yfiv hlátt Miðjarðarhafið.
harna stendur Haifa á hvítri sandströnd, sem beinvaxnir
l);dniar varpa skuggum eftir. Þar er stór höfn, fjölsótt skipa-
í vestri nær Karmel alla leið til sjávar. Frá svæðinu hjá
1 daturninum, þar sem kaþólskir menn frá Chile hafa reist
likneski af Maríu mey, má sjá út á glitrandi blátt Miðjarðar-
haíið, en í norðri er útsýni til Acre og strandlengju Fönikíu
hinnar fornu alla leið lil vitanna við höfnina í Tyros. Nokkru
°far, að sjá i Karmelstind í norðaustri, grillir í fjallið Hermon
hjúpað skýjum langt handan við Genezaret, en lengst liti við
's.I°nbauginn grunar mann, að séu snævi þakin Líbanons-
fjöllin.
^íenn verða heillaðir af þessum náttúrutilbrigðum, þessu
nfsýni, sem er vfirbragðsmest í landinu. Hér er haf og vítt
sJonsvið, hér eru heiðar og margra rasta litsýni, hér er frjó-
Se»ii og tignarlegar línur í náttúrunni. Fyrir áhrif frá þessu
fandslagi spratt vndislegasta lyrik biblíunnar, héðan lyftu
orðin sér á vængjum morgunroðans að hásæti skaparans.
f-íkt 0g döggin frá Karmel féll á Saronssléttu og frjóvgaði
bana, svo hefur þyturinn frá hinum skógi vaxna kletti inn-
hlasið söngvara og spámenn. Þegar Jesaja spáir því, að vora
fl,ki í auðnunum og drottinn komi aftur til Zionar, þá segir
hann, að jafnvel öræfunum og hinu þurra landi skuli veitast
Aegsemd Líbanons og prýði Karmels og Sarons. Þá er Salomo
lQmar yndisþokka brúðarinnar i Ljóðaljóðunum, þá tekur
f^ann til, að hún lyfti höfði sem Karmel. Og 104. Davíðs-
salmur, hinn mikli dýrðaróður um skaparann og fegurð
1 Cl'a!dar, er þrunginn af hlæ þessa landslags. Þyturinn i sedrus-
skógum Líbanons er sem fjarlægur niður, og sjónunum er beint
l|f yfir hafið mikið og vítt á alla vegu, þar sem djúpin mora
af lifj
og farmaðurinn stýrir skeið sinni. En enginn maður