Eimreiðin - 01.10.1936, Síða 99

EtMREIÐIN
HRIIvALEG ORLOG
443
að andlitið, sem var eins og meitlað í stein. Svitalækirnir
streymdu niður af enni hans. Þaðan sem ég stóð og starði á
hvernig járnstöngin bognaði, sá ég blóð spretta undan nögl-
11111 hans. Svo slepti hann takinu. Eitt andartak sat hann
hreyfingarlaus, drúpti höfði og horfði sljór niður á stórar og
sterklegar hendur sínar. Það var eins og hann mókti. En alt í
einu vatt hann sér við á br jóstvörninni, skorðaði berar iljarnar
Vl® karminn og heygði aðra miðslána í gagnstæða átt við þá
fyrri.
svo mikil var líkamsorka þessa manns, að hún verkaði blátt
afrain sefandi á æsta skapsmuni mína. Eftir á var eins og
hann hefði ekkert reynt á sig. Þó hafði hann beygt járn-
''hirnar hvora frá annari, svo að nú var svo langt bil á milli
þeirra, að hann hefði vel getað sloppið út, ef hann hefði kært
Slg Um. En hann lagði fæturnar inn fyrir vegginn, þegar hann
Settist upp, leit um öxl til hermannanna og sagði: „Réttið
nier vatnsfötuna hingað upp. Ég gef þeim sinn munnsopann
hverjum.“
heir hlýddu. Fyrst hélt ég að bæði vatnsfatan og maðurinn
>rði troðin undir af föngunum, sem óðir réðust að honum.
hn hann hélt fötunni í kjöltu sér og barði frá sér með fótunum
0,1 áhlaup veslings hainstola fanganna. Hann hitti vel, og við
þyert sparlt þeyttust fangarnir aftur á bak, veinandi af sárs-
auka. Hermennirnir hlógu að aðförunuin, en liðþjálfinn var í
Jhu skapi. Hann óttaðist, að fangarnir myndu gera uppreisn
°g brjótast út, en það hefði orðið honum dýrt spaug. Engin
ustæða var þó til að óttast þetta. Sjálfur stóð ég með dregið
s'erð við gluggann. Þegar fangarnir sáu, að þeir réðu ekki
'‘ð Gaspar Ruiz, gáfust þeir upp og komu nú hver af öðrum
hi að drekka. Einu ltom í einu, teygði fram álkuna, bar var-
'Uiar að barminum á fötunni, og hinn jötunsterkí fangi rétti,
hana með innilegri blíðu og meðaumkvun í svipnum að hverj-
Uni fvrir sig. Sá svipur hreyttist þó fljótt, ef einhver helti
uiður eða stóð áfram með munninn á fötubarminn eftir að
^aspar Ruiz hafði sagt: „Nú hefur þú fengið nóg.“ Sá hinn
Sami fékk samstundis spark, svo hann þeyttist langt út i horn
a hingelsinu, tók með sér tvo eða þrjá aðra l'anga í fallinu og
a svo veinandi og stynjandi á gólfinu. Gaspar Ruiz varð að