Eimreiðin - 01.07.1958, Blaðsíða 23
Ha^alín sextu^ur
eftir Gils Guðmundsson.
Erindi flutt i Rikisútvarpið 10. október 1958.
Ríkisútvarpið hefur farið þess á leit, að ég segði hér nokk-
ur orð í upphafi þeirrar dagskrár, sem helguð er rithöfund-
inum Guðmundi Gíslasyni Hagalín sextugum. Mér var af
mörgum ástæðum ljúft að verða við þessum tilmælum, enda
þótt ég hefði gjarna kosið, að einhver mér snjallari yrði til
þess í áheyrn alþjóðar að flytja hinu sextuga skáldi kveðju
og þökk.
Það hefur löngum þótt mikil kurteisi í afmælisávörpum,
einkum ef í hlut á maður, sem kominn er yfir miðjan aldur,
að láta í ljós furðu sína á því, að æviárin skuli vera orðin
svona mörg, jafnunglegur sem maðurinn sé, þrekmikill og
framkvæmdasamur. Vel mætti komast þannig að orði um
Guðmund Hagalín sextugan, að eigi aðeins starfsorka hans og
kappsemi, lieldur fas allt og svipmót, bendi til manns á bezta
aldri. En sé á liinn bóginn litið til þess, hve langt er síðan
hann varð þjóðkunnur rithöfundur og hve miklu hann hefur
afkastað, gegnir furðu, að hann skuli ekki hafa þurft til
þess fleiri ár en raun ber vitni. Þótt Hagalín sé kunnastur
fyrir hin geysimiklu bókmenntastörf sín, hefur hann fengizt
við margt annað um dagana, og hvarvetna látið liendur standa
fram úr ermum. í æsku vann hann öll algeng sveitastörf,
°g eftir að hann komst til þroska, hefur hann verið sjómaður,
ólaðamaður, ritstjóri, kennari, póstafgreiðslumaður, banka-
oaaður, stjórnmálamaður, bókavörður, erindreki, bókafulltrúi
n'kisins og vafalaust sitthvað fleira, þótt ég kunni ekki upp
að telja. Þegar þar við bætast margháttuð og umsvifamikil
félagsmálastörf, vaknar að vonum sú spurning, livenær honum
hefur gefizt tóm til að semja þær 40 bækur, sem eftir hann