Eimreiðin - 01.07.1958, Blaðsíða 126
258
EIMREIÐIN
lausar hávaðarokur með mislöngum logndúrum á milli, og er
það hvorki rétt niðurstaða né fögur, en þessi er leiðin tekin
af alltof mörgum, hvort sem veldur íslenzk tilgerð eða erlend
dæmi dansk- eða ensk-menntaðra leikara. En sé einhver í
vafa um, að rétt sé frá skýrt, skal þeim hinum sama ráðið að
hlusta með gagnrýni og aðgát á nokkrar útvarpsdagskrár. Korni
þá ekki fram útlendingslegur framburður og málspillandi hjá
einhverjum af starfsmönnum stofnunarinnar sjálfrar, þá er
hlustandinn annaðhvort heppnari en algengt er eða sljórri
fyrir misbeitingu móðurmáls síns en því er hollt að menn séu.
Nefnd hafa skáld verið í þessu sambandi, og er vissulega
hlutur þeirra mikill, hvað sem vinna skal tungumáli þeirra
viðkomandi. Skipti þá miklu máli að vel færu og rétt horfðu
verk þeirra.
íslendingar liafa fengið ýmiss konar auknefni. Mörlandar.
hafa þeir verið kallaðir verið eða mörfjandar ellegar sögu-
þjóð og land þeirra Sögueyja. Ljóðaland hefði þó kannske
átt bezt við, að minnsta kosti alla þá stund, sem orðið „ljóð’
hafði í allra munni takmarkaða, fastmótaða merkingu, en var
ekki látið þýða livað sem þeirn og þeim höfundi gat hugsazt
að borgaði sig að héti vel.
Þau ljóð, sem ísland hefði mátt taka nafn af höfðu fast
form, lögbundna lengd bragliða eða röð áherzlna af ákveðn-
um gerðum til skiptis eftir liáttum, og auk þess höfðu þaU
stuðlasetningu nokkra. Er hér að framan drepið á ástæðu til
þess hvors tveggja, og laut ljóðagerð um Norðurlönd öll sömu
bragreglum á meðan tunga þeirra var að mestu eða öllu sam-
eiginleg.
Formfesta þessa kveðskapar eða öllu heldur fjölhæfni °S
liáttamergð ásamt dýrleika hjá þeim, er þess óskuðu, fór vaX-
andi, er fram liðu stundir, og hefur því verið lialdið fram,
svo mjög hafi verið þrengt að andagift skáldanna með öllum
þeim hindrunum, að þau hafi neyðzt til að beita alls kona1
málþvingun til þess að geta klúðrað saman erindi. enda se
ljóðelskum mönnum og kærum að málfari þjóðar sinnar nauð-
ugur einn kostur að segja harðstjórn bragliða, ríms og stuðla
upp allri hollustu og tryggð, ef þeir eigi ekki að verða verk-
lausir til yrkinganna eða meingjörðamenn móðurmálsins. En