Eimreiðin - 01.07.1958, Blaðsíða 133
Af mæliscf agur
eftir Tarjei Vesaas.
Berit vaknaði á undan hinum. Og það var ekkert undar-
legt, hún var nefnilega fjögurra ára í dag. Þá hlaut hún að
nrega vakna fyrst. Sá, sem var þó enn fyrr á ferli, var sólin.
Það var sumar. Berit var sumarlamb.
Hún leit yfir til pabba og mömmu og Önnu systur sinnar.
Nú urðu þau að vakna fljótt, en ekki liggja svona með nefið
beint upp í loftið. Það glytti í tennurnar milli hálfopinna
varanna, þau sváfu auðsjáanlega fast. Anna lá á grúfu og
bældi sig niður í koddann. I dag lá hún þó með höfuðið
réttu megin í rúminu — og það var alls ekki alltaf. Hún var
srslabelgur, sem sofnaði í allskyns undarlegum stellingum.
Berit sjálf var aðeins fjögurra ára, en svaf alltaf með höfuðið
á koddanum.
Fjögurra ára. Hún rifjaði það rétt aðeins upp fyrir sér eitt
‘íiidartak, en svo yrði hún að æpa upp, fyrst hin leyfðu sér
að' sofa, þegar luin átti slíkan merkisdag. Fjögurra ára hugsaði
hún líka í gærkvöldi, þegar hún háttaði. Nú ætla ég að hugsa
11 m þetta í alla nótt. Fjórir var tala, sem vert var að taka
eftir, og hún hafði beðið pabba sinn að teikna fjóra á blað.
Fn í gærkvöld, þegar hún hafði legið nokkra stund, byrjuðu
fjórir að sveima um fyrir augum liennar og stönzuðu í loft-
mu beint fyrir framan hana. Þeir urðu að stóru tré og á
þvergreininni héngu knippi af freistandi kringlum og kök-
um. Þetta þoldi enga bið. En þegar hún ætlaði að ná í þær,
greip hún í tómt. Það var gott að vakna og finna, að þetta
yar aðeins draumur.
Kökuilmur? Var ekki angan af kökum í loftinu? Hver
gat gizkað á, hvað mamma hafði gert seinast í gærkvöld.
Og hvað skyldi pabbi hafa keypt? Hann hafði ábyggilega
Feypt eitthvað.