Eimreiðin - 01.07.1958, Blaðsíða 43
EIMREIÐIN
175
Daginn eftir lá frú Miller í rúminu, nema rétt meðan hún
kanarífuglinum og velgdi sér tesopa. Hún mældi sig og
var hitalaus, en draumar hennar voru ruglingslegir eins og
1 sótthita. Jafnvel þá stundina, sem hún lá glaðvakandi og
korfði upp í loftið, flögruðu myndir þeirra um hug hennar.
Einum draumnum brá fyrir í hinurn öllum, eins og óstöð-
llgu, dularfullu stefi í margbrotinni hljómkviðu, og mynd-
U' hans voru ævinlega skýrar, eins og dregnar með fáeinum
dráttum snillingshandar: Telpa í brúðarkjól, með laufsveig
unr ennið, gekk í fararbroddi gráklæddt'ar fylkingar niður
þallgötu, og allt var svo kynlega hljótt, unz kona aftarlega í
hópnum spurði: „Hvert er hún að fara með okkur?“ „Enginn
Veit það,“ sagði gamall maður meðal þeirra, sem fremstir
gengu. „En er hún ekki falleg?“ hóf þriðja röddin máls. „Er
hún ekki lík frostrós — svo hvít og hrein?“
Þegar frú Miller vaknaði á þriðjudagsmorguninn, leið
úenni betur. Skáhallir, sterkir sólargeislar brutust gegnum
rinilatjaldið fyrir glugganum og stökktu veikindadraumór-
Utn hennar á flótta. Hún opnaði gluggann og sá, að úti var
l'íða og veðrið blítt eins og á vordegi. Nýir og hreinir ský-
únoðrar hnipruðu sig saman á undurbláum himni, sem átti
ckkert skylt við árstíðina. Yfir lág húsaþökin sá hún ána, þar
Sem mökkur úr reykháfum dráttarbátanna barst fyrir hlýrri
Solunni. Stór silfurgrár vörubíll öslaði gegnurn snjóhrúgurn-
ar á götunni, og dynur hreyfilsins titraði í loftinu.
Hún tók til í íbúðinni, fór út til matvörusalans, seldi ávís-
Un og hélt svo til gildaskála, þar sem hún borðaði morgun-
verð og spjallaði um stund við þernuna. Það lá prýðilega á
úenni. Já, þetta var dýrlegur dagur . . . eiginlega líkastur há-
ú'ðisdegi .. . það náði ekki nokkurri átt að fara heim.
Hún fór upp í strætisvagn á Lexingtonstræti og með hon-
Urn upp á Áttugustu-oar-sjöttu-götu. Þar hafði hún ákveðið
að verzla dálítið.
Hún vissi ekkert, hvað hún ætlaði eða þurfti að kaupa, en
úún reikaði um og beindi athyglinni að vegfarendum. En
úllum virtist liggja á, og hún varð einhvernveginn utanveltu
°g leið.
Uað var meðan hún beið á horninu á Þriðja-stræti, sem