Eimreiðin - 01.07.1958, Blaðsíða 38
170
EIMREIÐIN
„Bara Miriam."
„En finnst þér það ekki skrýtið?“
„Læt ég það vera,“ sagði Miriam og velti piparmyntunni
á tungunni.
Frú Miller roðnaði og ók sér vandræðalega í sætinu. „En
hvað þú talar fullorðinslega, svona lítil stúlka!"
„Geri ég það?“
„Það finnst mér,“ sagði frú Miller og sló þegar út í aöra
sálma. „Þykir þér gaman að fara í bíó?“
„Ég veit það satt að segja ekki,“ sagði Miriam, „ég hef
aldrei farið.“
Forsalurinn fylltist nú óðum af kvenfólki. Sprengjur frétta-
myndarinnar sprungu í fjarska. Frú Miller reis á fætur og
stakk töskunni undir handlegginn. „Ætli það sé ekki bezt
fyrir mig að fara að leita mér að sæti,“ sagði hún. „Vertu
nú sæl.“
Miriam kinkaði undurlítið kolli.
Það snjóaði alla vikuna. Hjól og fætur liðu hljóðlaust um
strætin, eins og lífið gengi sinn gang í leyni bak við örþunnt
en órjúfanlegt tjald. Himinn og jörð hurfu í mjöllinni, se®
seig hægt til jarðar eða þyrlaðist fyrir vindinum, þrýsti frost-
rósum á gluggana, andaði köldu inn í stofurnar og lagði dauða
hönd á borgina. Ljósin urðu að loga dag sem nótt, og fru
Miller ruglaðist í dagatalinu. Laugardagurinn var ekki vitund
frábrugðinn föstudeginum, og á sunnudaginn ætlaði hún 1
matvörubúðina, en ]já var auðvitað lokað.
Lfm kvöldið steikti lnin sér egg og eldaði tómatsúpu. Eftn
matinn fór hún í hlýjan slopp, bar andlitsfeiti framan í sig>
settist upp við dogg í rúminu með hitapoka við fæturna og
fór að lesa Netv York Times. Þá var dyrabjöllunni hringþ
Fyrst hélt hún, að einhver hefði farið dyravillt og mynd1
átta sig, en svo var hringt aftur, og aftur, og loks viðstöðu-
laust. Frú Miller leit á klukkuna — rúmlega ellefu. Það g2*-
ekki verið; hún, sem ævinlega var sofnuð klukkan tíu.
Hún brölti fram úr rúminu og trítlaði berfætt til dyranna-
„Ég er að koma, bíðið andartak.“ Skráin var í baklás, fru