Eimreiðin - 01.07.1958, Blaðsíða 26
158
EIMREIÐIN
gripið til bóka á löngum vetrarkvöldum. I Lokinhömrum
var bókakostur góður, þar var keypt flest, er út kom af íslenzk-
um bókurn, og nokkuð af dönskum. Sögur voru lesnar eða
rímur kveðnar á kvöldvökum. Hagalín las snemma allt, er
hann náði í, og efni bókanna tók brátt hug hans fanginn. Á
heimilinu var gömul kona, forn í skapi og máli, er kunni
kynstrin öll af þjóðsögum, ættarsögum og öðrum fróðleik.
Sat hinn ungi sveinn löngum við kné hennar og hlýddi hug-
fanginn á fræði þau, er hún þuldi. Leið eigi á löngu unz
Hagalín hóf sjálfur að fást við að yrkja og setja saman sögur.
Þegar á ungum aldri fór Hagalín að taka þátt í sjósókn,
fyrst á árabátum, en síðan á þilskipum. Féll honum sá starfi
vel, enda kynntist hann þá sjó og sjómennsku til þeirrar hlítar,
að hann hefur öllum öðrum fremur orðið sjávarskáld vor
fslendinga. Sjómannanna vestfirzku, einkum skútukarlanna,
hefur liann minnzt í mörgum sögum sínurn, og reist þessum
gömlu greppum varanlegan bautastein.
Þroskaár Hagalíns líða við nám á vetrum en vinnu á sumr-
um. Hann sækir unglingaskóla að Núpi í Dýrafirði, er við
nám á Rafnseyri, lýkur gagnfræðaprófi, sezt í menntaskól-
ann í Reykjavík og hyggur um skeið á langskólanám. En
áhugamálin knýja á, hið iðandi líf utan skólaveggjanna kall-
ar, hann hættir skólanámi í 5. bekk og hverfur að skáldskap
og blaðamennsku. Er hann nú um skeið blaðamaður í Reykja-
vík, en síðan ritstjóri á Seyðisfirði. Meðan hann dvelst þai'
eystra, koma út fyrstu bækur hans tvær, og þar skrifar hann
þriðju bókina, skáldsöguna Vestan úr fjörðum.
Frá Seyðisfirði hélt Hagalín til Noregs, þar sem hann
dvaldist í þrjú ár. Ferðaðist hann mikið um landið, flutti
fjölda fyrirlestra um ísland og íslenzka menningu, en sökkti
sér jafnframt niður í erlendar bókmenntir, einkum norskar.
Árið 1927 hvarf Hagalín aftur heim til íslands, þroskaðri
og auðugri að þekkingu á sviði menningar- og félagsmála-
Gerðist hann þá enn blaðamaður um skeið, en fluttist skömmo
síðar til ísafjarðar og varð þar bókavörður. Á ísafirði tók
hann brátt mikinn þátt í stjórnmálum og hlóðust þar á hann
umsvifamikil félagsmálastörf. Kom þá glögglega í ljós, a<')
hann var málafylgjumaður mikill, gat verið harðvítugur og