Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1934, Síða 56

342
Með strandmenn til Reykjavikur.
iðunn
urbakkanum, þegar mennirnir og hestarnir hurfu nið-
ur í fljótið. Litlu síðar sjá þeir Eggerti skjóta upp í
neðri vökinni ofanverðri, og var Klemens þá kominn
niður á móts við vökina. Sló Eggert út annar hend-
>nni, eins og hann væri að gera tilraun til að fóta sig
á grynningu, sem var þar í vökinni, en í sama vet-
fangi drógst hann niður i djúpið og kom aldrei upp aftur-
,KEn þar skildi feigan og
ófeigan, að Birni skaut
upp svo nærri skörinni,
að hann náði handfestu í
skararbrúnina, áður en
hann færi aftur í kaf. Þeir
Ari sjá það fyrst til Björns,
að hönd er teygð upp úr
vatninu og rétt upp á
skörina vestan megin vak-
arinnar, nokkru ofar en
þar, sem vatnið féll undir
ísinn. Því næst skýtur
upp höfði og herðum, og
sjá þeir þá, að þetta er
Björn. Kastast hann und-
an straumnum niður með
skörinni, án þess þó að missa af henni tökum, unz
hann ber þar að, sem vatnið fellur undir ísinn. Þar
tekst honum loks að krækja olnbogunum upp á skör-
ina. Lá hann næstum flatur á bakið í vatninu, þann-
ig, að fæturnir stóðu undir skörina, en straumurinn
svall á herðum honum.
Undir eins og Klemens sér'Björn þarna hangandi
á skörinni, hleypur hann upp með vökinni aftur og
fær stiklað vestur yfir fljótið til Öræfinganna, þar sem