Tímarit lögfræðinga - 01.12.1998, Blaðsíða 16

eftir að henni var komið á laggimar. Sett var á fót sérstök undimefnd, svonefnd
kröfugerðarnefnd, undir forystu Jónatans Þórmundssonar, þáverandi fulltrúa
ríkissaksóknara (nú prófessors). Sendi nefndin dómsmálaráðherra m.a. bréf með
kröfum um launahækkanir fyrir dómara og dómarafulltrúa og var því fylgt eftir
með viðtölum við dómsmálaráðherra. Var almenn skoðun á vettvangi lögfræð-
ingafélagsins að kjaramál dómara og dómarafulltrúa væm í miklum ólestri.
Aðalfundur 1969 lýsti yfir fullum stuðningi við launakröfur dómara og dóm-
arafulltrúa. Ekki bar barátta þessi þó ávöxt að sinni. Var því borið við af hálfu
ráðherra að ekki væri unnt að taka afstöðu til sjónarmiða kjaramálanefndar vegna
heildarsamninga um laun opinberra starfsmanna sem þá stóðu yfir. í skýrslu um
störf lögfræðingafélagsins fyrir árin 1971-1972 era kjaramál nokkuð til umræðu.
Á þessum tíma stóð yfir endurskoðun á lögum um kjarasamninga opinberra
starfsmanna frá 1962 og lögum um réttindi og skyldur starfsmanna ríkisins nr.
38/1954, auk þess sem endurskoðun kjarasamninga stóð yfir. Vora vonir bundnar
við að endurskoðun þessi myndi leiða til bættra kjara háskólamanna í þjónustu
ríkisins, þ.m.t. lögfræðinga. Þótti af þessum sökum ekki tilefni til veralegra átaka
í kjaramálum.13 Á árinu 1973 vora mikið til umræðu ný lög um kjarasamninga
opinberra starfsmanna nr. 43/1973. Af þeim leiddi m.a. að BHM skyldi fara með
fyrirsvar ríkisstarfsmanna innan sinna vébanda við gerð aðalkjarasamnings en
einstök aðildarfélög, eins og t.d. Lögfræðingafélag Islands, skyldi fara með gerð
sérkjarasamnings. Einsýnt þótti að lögin hlytu að hafa í för með sér veralega
breytingu á verkefnum félagsins. Var af því tilefni boðað til fundar lögfræðinga í
þjónustu ríkisins. Á sérstökum fundi félagsmanna Lögfræðingafélags Islands var
stofnuð sérstök samninganefnd til að fjalla um gerð sérkjarasamnings. I kjölfar
þess kom upp ágreiningur milli félags stjómarráðsmanna og lögfræðingafélagsins
um það hver ætti að fara með samningsumboð fyrir lögfræðinga í opinberri þjón-
ustu. Sprattu af þessu umræður innan félagsins sem leiddu til breytinga á lögum
þess sem fólu í sér stofnun sérstakrar kjaramáladeildar ríkisstarfsmanna. Var skip-
an þessara mála reglulega til umræðu á vettvangi félagsins næstu árin eða þar til
sérstakt félag Stéttarfélag lögfræðinga í ríkisþjónustu var stofnað en það félag tók
við samningsumboði því sem lögfræðingafélagið hafði á árinu 1978.14 Má segja
að þar með hafi beinum afskiptum lögfræðingafélagsins af kjaramálum fé-
lagsmanna lokið. (Sjá frásögn um BHM í TL75)
Þótt Lögfræðingafélag íslands hafi eftir þetta átt aðild að BHM fóru bein
samskipti við bandalagið minnkandi eftir að afskiptum af kjaramálum fé-
lagsmanna var hætt. Þetta kemur m.a fram í skýrslu stjórnar fyrir starfsárið
1983-1984 og aftur í skýrslu fyrir starfsárið 1985-1986. Þar er áréttað það við-
horf stjórnar að Lögfræðingafélag íslands sé fyrst og fremst fræðafélag en bein
kjaramál annist aðrir aðilar t.d. Stéttarfélag lögfræðinga í ríkisþjónustu.
13 Þór Vilhjálmsson: „Skýrsla um störf lögfræðingafélagsins 1971-1972“. Tímarit lögfræðinga
1973, bls. 26-27.
14 Már Pétursson: „Frá ríkisstarfsmannadeild". Tímarit lögfræðinga 1980, bls. 187.
268