Búnaðarrit - 01.01.1903, Page 127
123
XVI.
í suðurleið fór eg „Heiðina“ úr Saurbænum niður
Sælingsdalinn og um hjá Bollatóttum, þar sem rekja má
spor Guðrúnar „ofan fyrir brekkuna til lækjarins“; haiði eg
þar góðan leiðsögumann, er var Magnús hómópati Guðlaugs-
son í Hvammsdal. Jörð sú er vel setin og stórum bætt af
Magnúsi; liefir hann mest fengið þar um 350 hesta af
töðu, en mun minna var það síðastliðið sumar, sumarið
var þar svo þurt og kalt. í þessum daladrögum suður frá
Staðarhóli er einkar fallegt og gott land og líkt er um
Sælingsdalinn sunnan heiðarinnar.
Þegar suður yfir var komið í Hvammssveitina aftur,
sá eg reykinn frá „Skálholti“, er út var að leggja frá Búð-
ardal og var orðið á eftir tímanum og hafði legast þar,
enda má ekki hálftímanum halla með að nota flæðarliggj-
andann inn í Hvammsfjörð. Við allan Breiðafjörð erHólm-
urinn eini staðurinn, sem áfengi er selt á, svo að frjálst só
að lögum, en þess meir er þá á hinum höfnunum til skaða
og skammar notuð hin óleyfilega sala strandbátanna, og
þarf að losast sem fyrst við þann ófögnuð. I'leygt heyri
eg þvi, að leitað muni nú vínsöluleyfis, er eigendaskifti
verða á kauptúnunum við Breiðafjörð, en vonandi verða
bindindisöflin nógu sterk til að afstýra því, og þau öfl eru
til í Dalasýslu, sem betur fer. Þess ætti að vera skemst
að bíða, að ekkert áfengi væri á boðstólum frá Reykjavík
til ísafjarðar — höfuðborgirnar falla síðast.
Ásgarður var 1 leið minni, mikil jörð, og hefir Bjarni
bóndi Jensson reist þar miklar byggingar 5dir fólk og fé.
Þeir feðgar, hann og Jens Jónsson á Hóli, eru báðir í
stjórn búnaðarfélags Hvammssveitar; hefir Jens mjög lengi
búið á Hóli með sóma og gagni, og er nú uppgefinn og fer að
liætta búskap, og reynist þá svo sem svo sorglega víða,
að ekkert barnanna verður til að halda áfram og njóta
verka föðursins.
Að Hjarðarholti var skemtilegt að koma. Síra Jón
lieitinn Guttormsson og hans fólk skilaði staðnum svo