Búnaðarrit - 01.01.1903, Qupperneq 129

125
ofanafristu í túni að haustinu, sem þeir kunna að kjósa, hvort
það eru 10 faðmar eða 1000; auðvitað fæðir bóndi verk-
manninn. Þetta er ótrulegt fyrst i stað, en er ofurgjörlegt:
Kaupið á haustdag er sett króna um daginn og manninum
gert að rista ofan af minst 40 föðmum, og svo er auðvitað
treyst því að þetta flag í túninu verði pælt og tyrft, og þá
borgar landssjóðsstyrkurinn á öðru ári krónuna, sem fó-
lagssjóðurinu lagði út baustiuu áður. Þetta er vel í sögur
færandi til eftirbreytni, og ekki svo óheppilegt dæmi til að
stinga upp í þá, sem eru að amast við búnaðarfélagastyrknum.
Eitt er það með öðru, sem starfsmenn Búnaðarfélags
íslands bera fyrir brjósti á ferðum sinum, og það er að fá
bæði búnaðarfélögin og einstaka menn inn í allsherjarfélag-
ið. Félagatala vor er nú sem stendur — í byrjun aprílmán-
aðar 1903 — full 500, og eru 90 búnaðarfélög, tiltölulega
flest á Norðurlandi, í þeirri tölu. Um 200 hafa þá bæzt
við siðan tekið var við af Suðuramtsíélaginu, og kemur sá
viðauki alljafut á fjórðungana, en 3/r. fólaga alls eru auðvit-
að enn í Suuulendingafjórðungi. Síðustu 2 ár, hvort um sig,
liafa bæzt við 80—90, en það gengur of seint. Setjum
markið, að ná 1000 félögum, og það sem fyrst. Mest hefir
dregið um það, er einstakir áhngamenn hafa i einu komið
með hóp sveitunga sinna inn í félagið. Stjórnendur búnað-
arfólaganna allra í báðum sýslunum ráðgerðu inngöngu og
flestöll eru komin, hin munu bíða vorfundar með það, og all-
margir í Dalasýslu hafa gengið í félagið frá því í sumar
Eg veit að margt var vanskoðað hjá mór, og ýmislegt
kann að vera miður rétt skilið, og sumt mun nú þykja of-
mælt, og bið eg sérstaklega þá, er þetta tekur helzt til, að
virða viljann. Öllum kann eg beztu þakkir fyrir vinsemd
og góða fyrirgreiðslu.
Heim var eg kominn 20. júlí og hafði þá verið fjórar
vikur fullar á ferðinni.
Eg vil eigi dæma um það, hvaða gagn kann að verða
af slíkum ferðum stjórnenda Landsbúnaðarfólagsius. Aðal-