Búnaðarrit - 01.01.1903, Blaðsíða 150
146
öauðfénað. Jú, ef vér hefðum mjög góðan markað fyrir hesta
vora í útlöndum, væri ekki mikið um þetta að segja. En
hvernig er svo þessi útlendi markaður? Eftir áðurnefndri.
skýrslu voru flutt út úrið 1900, 3095 hross, er seldust að
meðaltali fyrir 56 kr. hvert, eða með öðrum orðum, ekki
fyrir það verð, sem fengist hefði upp úr þeim, ef þeim hefði
verið slátrað heima, og kjötið étið eða gefið kúm og kind-
um. Önnur ástæða, sem að nokkru leyti gæti afsakað þetta
mikla hrossahold er, ef vér heíðum mjög mikið af arðber-
andi búpeningi. En það er öðru uær eu svo sé. Sauðfónu
er stöðugt að fækka síðan 1896 og nautgri/pirnir eru helm-
ingi fœrri en hrossin, í Danmörku, þar sem hrossin — af
sérstökum ástæðum — eru hór um bil helraingi fleiri en hjá
flestum öðrum mentaþjóðum, eru nautgripirnir þó 4 sinnum
fleiri en hrossin.
Þvl er óspart haldið fram af ýmsum, að uppeldi hross-
anna kosti oss lítið eða ekkert, eu þetta er sorglegur mis-
skilningur. Þar, sem mikið er af hrossum, urga þau upp
tún, engjar og heimalöud, haust, vetur og vor, svo að túnin
spretta mikið ver en ella, og málnytan verður mikið -minni
en hún annars muudi vera. A sumrin rótnaga hrossin beztu
blettina á afróttunum, svo að þar, sem þeir eru litlir kemur
fóð að haustinu hálfhorað af þeim. — Hvergi er hægt að
sjá þetta eins greinilega eius og i Blönduhlíðinni i Skaga-
firði, sem þó er frá náttúrunnar hendi eitt hið frjósamasta
og bezta hérað landsins. — Enn er ótalið það atriði, sem
hjá hverjum forsjálum bónda ætti að vera allþungt á met-
unum, það, að hrossabændurnir stofna á hverjum vetri öllum
búpeningi sinum — og nágranna sinna — í meiri eða minni
voða með hrossamergð sinni, sem þeir vanalega ætla lítið
og sumir jafnvel ekkert fóður, og þótt ekki hafi hlotist stór-
tjón af þessu á siðustu árum, þá getur það komið fyrir nær
sem vera vill.
Eg veit vel að þessi kenning um skaðsemi hrossafjöld-
ans kemur sér illa hjá „hrossaaðli11 landsins, sem einmitt er
sórstaklega fjölmeunur í flestum hiuuin frjósömustu hóruðum