Búnaðarrit - 01.01.1903, Síða 158
154
fengið verðlauo. Bóndi, sem á hundrað ær, verður t. d. að
sýna 5, en annar sem á ekki nema 20 ær, þarf ekki að
sýna neraa 2, til þess að geta fengið þær verðlaunaðar.
Atli. d. Fé því, sem verja á til verðlauna á sýningunum,
skifta sýningarnefndirnar niður millum dýrategunda þeirra
sem verðlauna á samkvæmt áður nefndri flokkun, í hlutfalli
við þá þýðingu, sem hver þeirra hefir eða álízt að eiga að
hafa fyrir það bygðarlag, sem sýningin er fyrir. Verðlaun-
um er skift niður í 1., 2., og 3. verðlaun, þanuig að íýrir
hvern flokk eru að eins ein eða fá fyrstu verðiaun, mikið fleiri
önnur verðiaun og flest þriðju verðlaun.
Stærð verðlaunanna er miðuð við verð dýranna, þanuig
að fyrir hross og nautgripi eru verðlaunin höfð talsvert
hærri en fyrir sauðfó, og hærri fyrir karldýr en kvendýr,
hæði af því að hin fyrnefndu eru í hærra verði, og svo af
þvi að hvert karldýr hefir yfirgripsmeiri þýðingu fyrir
framför kynsins en kvendýrið. — Ung dýr, sem ekki eru
orðin fullséð verðlaunast með svokölluðum „hif^eningum.
Ath. 5. Á hverri sýningu eiga að vera minst 3 dóm-
arar fyrir hverja dýrategund. Þeir ákveða svo hvaða dýr
skuli verðlaunast og með hvaða verðlaunum. Þenna dóm
sinn hyggja þeir á fóstum ákveðnum reglum, sem sýniugar-
nefudirnar hafa samið og Búnaðarfélag íslauds samþykt.
B. Héraðasýningar.
Hreppasýningarnar eiga, eins og þegar hefir verið tekið
fram, að vera fyrir allskonar búpening á ýmsum aldri. —
Hver sýning getur því ekki verið fyrir mjög stórt svæði,
ef þær eiga að verða að almennum notum, sem einmitt ber
að leggja áherzlu á. Á hóraðasýningunum á þar á móti
að eins að sýna fulloröin rtaut og stóðhosta. Þær mega því
og eiga að vera fyrir heil hóruð — eina eða fleiri sýslur
eftir landslagi og staðháttum. Héraðasýningar liafa sér-
staklega þýðingu, með því að skapa og viðhalda samkepn-
inni millum hinna ýmsu bygðarlaga innan takmarka sýu-
ingarhéraðsins, og með þvi að leiða hesta- og nautgripa-