Búnaðarrit - 01.01.1903, Síða 172
168
Staðarbygðarmýrar í Eyjafirði eru nafnkunnar fyrir
jarðabætur þær, er gerðar voru i þeim á árunura 1878—
1880. Eg skoðaði þessar mýrar sumarið 1900 og liefi eg
skýrt frá áliti mínu á þeim (Búnr. lð. árg., bls. 98—99).
Þar tók eg það fram, að sá tími muni koma, að ráðist verði
á ný í að endurbæta mýrarnar, enda verður því eigi neitað,
að þær eru vel til þess fallnar og standa mjög til bóta. —
Staðarbygðarmýrar ásamt Öngulstaðamýrunum alla leið út
að Þverá, etu eitt samfast mýrarflæmi. Þessar inýrar þarf
að bæta í sameiningu, ræsa þær fram og veita á þær vatni.
Jarðabótin lremur þá að betri og fullkomnari notum og kostn-
aðurinn verður tiltölulega minni.
Eóturinn í Köldukinn i Suður-Þingeyjarsýslu milli
Rangár og Skjálfandafljóts og út fyrir Þóroddstað, er mjög
álitlegur til vatnsveitinga á livað sem litið er. Vatn til á-
veitu má fá, bæði úr Rangá og svo úr Skjálfandafljóti, ef
það álíst betra, sem naumast er vafa bundið. En þá þarf
aðfærzluskurðinn nokkuð lengri og mundi liann þá verða alt
að 1200 foðmum.
Fóturinn er hallalítill, greiðfær og grasgefinn, en blaut-
ur mjög. Hann er eftir þvi sem eg komst næst 700—800
dagsl. Að gera þetta svæði alt að vatnsveitingaengi, mundi
sjálfsagt kosta 2000—3000 kr.; er enn ómælt.
Kaldakinn er harðindasveit; þar er vetrarriki mikið og
gjaffelt mjög. Viða gætu þar verið góð tún, ef þau væru
bætt, sléttuð og friðuð. En það, sem mestu munaði, væri
það, ef Fóturinn yrði tekinn til ræktunar, og gjörður að vatns-
veitingaengi. Þá mætti fjölga lcúnum og koma þar á fót
mjólkur- eða rjómabúi, enda er sveitin betur löguð fyrir kú-
pening en sauðfé.
Framengjar í Mývatnssveit eru og mjög álitlegar til
vatnsveitinga. Engjasvæði þetta er 600—800 dagsl. Það
er hallalítið og hlautlent mjög, svo blautf, að sumstaðar eru
skemdir af of miklu vatni. Árlega er veitt vatni á þessar