Búnaðarrit - 01.01.1903, Page 295
291
Það er þvi hætt við að þessi byggingaraðferð verði
ofdýr fyrir alraenning til sveita. En auk þess verða húsin
varla svo notagóð sem vænta mætti; eiukum verður erfitt
að gera þau laus við raka og kulda.
Rakinn er vatn, sem getur komið annaðhvort utan að
(gegnum þak og veggi), ueðan úr jörðunni eða úr loftinu
iuni í húsinu.
Raki að utau ei' alþektur í húsum og hæjum hér ú
landi; þökin leka og veggiruir drekka í sig regnvatn.
Steyptir veggir geta líka drukkið í sig vatn, einkum ef
steypan er mögur (lítið sement i heuni), og þegar vindur
stendur upp á vegginn, getur vatnið iamist alveg í gegnura
hanu, ef hann er of þunnur. Ráðið við þessu er að hafa
ytra yfirborð veggsins svo þétt, að vatnið komist eklci
geguum það iun í vegginn ; steypta veggi þarf þess vegna
að sementhúða að utan.
Rakinu að neðan kemur frá vatninu í jörðunni; það
sogast upp eftir veggnum gegnum hárfinar holur i steyp-
unni eða grjótiuu; á sama hátt sýgst það inn um kjallara-
veggi, þar sem mold liggur að þeim utanverðum. Itáðið
við þessum raka er að haí’a vatnsstöðvandi lög í veggnum;
þar sem góður kjallari á að vera, þarf að vera eitt vatns-
helt lag í öllum veggjunum niður við kjallaragólf og helzt
á öllu gólfinu líka; svo þarf að vera vatnshelt lag utan á
kjallaraveggjunum, þar sem moldin liggur að, ogloksvatns-
helt lag i öllum útveggjum undir fótstykkjum. Þar sem
enginn kjallari er, þarf að vera vatnshelt lag í veggjunum
undir fótstykkjunum, svo sem 6 þuml. fyrir ofan jörð, og
helzt annað nokkuð ofar (2—3 fet fyrir ofan jörð). Þessi
vatnsstöðvandi lög eru alveg nauðsynleg, og má brúka í
þau asfalt, sem er strokið vandlega á veggina, eða bleud-
ing af mólkalki og koltjöru.
Rakiun að innan er þó algengastur í steinhúsum og
verstur viðfangs. Haun kemur fram við það, að vatnsgufan'
í loftinu intti þéttist og verður að vatni, þegar hún mætir
vegg, sem er til muua kaldari en loftið inui. Bezta ráðið