Búnaðarrit - 01.01.1903, Side 312
308
32,000 dagsverk i túnasléttum, eða rneir en lielmingur af
dagsverka upphæðinni.
Dagsverkin, þessi 2 ár, skiftast niður á félagsmenn
búnaðarfélaganna eftir ömtum þannig:
Árin 1900 1901
í Suðuramtinu koniu á mann 29 dagsv. 27 dagsv.
- Vesturamtinu — — — 257a — 28 -
- Norðuramtiuu — — — 23 22 —
- Austuramtinu — — — 28 — 28 -
ÍPað sést af þessu, að mest er unnið til jafnaðar í Suð-
uramtinu og Austuramtinu, þegar miðað er við tölu þeirra
félagsmanna, er vinna að jarðabótum í búnaðarfélöguuum.
Af skýrslum búnaðarfélaganua í „Landhagsskýrslunum11
má sjá, að fram að 1899, hafa jarðabæturnar einlægt ver-
ið að aukast, og bi'rnaðarfélögunum að fjölga.
Arið 1898, er merkis&r í búnaðarsögu 19. aldar. JÞá
er uuuið meira að jarðabótum, en nokkru siuni úður og
eftir á öldinui. Þá eru sléttaðar 529 dagsláttur, og hefir
það aldrei meira verið á einu ári. Af flóðgörðum og stíflu-
görðum eru þá gjörðir 9,600 faðmar.
Á árinu 1899 er þar á móti uuuið miklu minna, euda
eru jarðabæturnar þá minni en hin næstu 6 ár á undan.
Það helir verið kvartað yfir því, og ekki ástæðulaust,
að jarðabæturnar séu oft illa af hendi leystar og nái ekki
tilgangi sínum. Þetta hefir alþingi eiunig séð og því er
það, að „reglur“ hafa verið settar um útbýting styrksins,
og hvernig jarðabætur skyldu lagðar í dagsverk. Nú eru
skoðunarmenn 1-—3 i hverri sýslu, sem skoða og meta
jarðabæturnar. Þeir eiga að ákveða gildi jarðabótanua,
hvort þær komi að fullum notum eða nái tilgangi sínum.
Það er því þeirra að ábyrgjast, að taka eigi aðrar jarða-
bætur á skýrlurnar en þær, sem fullnægja „reglunum“, og
sem talist geta gildar og góðar. Með þessu er fengin nokk-
ur trygging fyrir því, að jarðabæturnar séu sæmilega gjörð-
ar, og gjöri það gagn, sem þeim er ætlað. Reynist það, að
skoðunarmenn vanræki skyldu sína í þessu efni, eða sýui