Búnaðarrit - 01.08.1915, Blaðsíða 27

BÚNAÐARRI'J'
185
væri líkt og ef göt væru á vatnspípunum, því þá mundi
rafmagnið streyma eftir þessum leiðurum til jarðar, og
er þá tapað. Þess vegna eru koparþræðirnir „einangraðir*
eða festir á „einangrarau eða hvortveggja í senn. Þeir
eru einangraðir á þann hátt, að þeir eru varðir eða
klæddir „gúmnn“ (togleðri), baðmull o. fl. efnum, sem
rafmagnið getur alls ekki eða mjög trauðla komist í
gegnum, og eru þau eiuu nafni nefnd einangrunarefni.
Loftið er allgott einangrunarefni, en vatn leiðir rafmagn
vel; rakt loft einangrar því ekki eins vel og þurt loft.
Alstaðar í húsum inni verður að nota einangraða
þræði, en úti, t. d. á milli stöðvarinnar og bæjarins, má
nota bera þræði, strengda í gegnum loftið, og er þá leiðslan
kölluð loftleiðsla. Þræðirnir eru hengdir á tréstaura,
alveg eins og símaþræðir, sem flestir hafa séð, enda eru
það einnig rafmagnsþræðir, sem flytja að eins lítið og
lágspent rafmagn. Ekki má þó festa þræðina á staurana
sjálfa, því þótt þurt tré sé slæmur leiðari, þá getur það
þó leitt rafmagn, þegar það verður vott, eins og á sér
stað í rigningum. Þess vegna eru þræðirnir festir á
postulínsklukkur á staurunum, en postuiín er gott ein-
angrunarefni. Fjarlægðin á millum stauranna á að vera
30—40 metrar, helzt ekki yfir 35 metrar; hæð staur-
anna líkt og símastaura, 20—24 fet. Þræðirnir þurfa
alstaðar að vera tveir; eftir öðrum þræðinum fer raf-
magnið frá vélinni heim í bæinu, inu í og í gegnum
lampana og öll rafmagnstækin, en eftir liinum aftur tii
rafmagnsvélarinnar. Likjum við þessu enn þá við vat.nið,
þá verður rafmagnsvélin eins og nokkurs konar dæla,
sem þrýstir vatninu eftir pípunni heim í bæinn og
gegnum áhöldin, og svo eftir annari pipu aftur til sín,
svo að stöðug hringrás myndast. Vilji maður nú stöðva
þessa hringrás rafmagnsins, þá verður það ekki gert með
öðru en því, að slíta þráðinn einhversstaðar sundur. Þetta
er gert með einföldum áhöldum, svonefndum straum-