Búnaðarrit - 01.01.1920, Qupperneq 83

BÚNAÐ AHRIT
77
anir frá mörgum seljendum þeirra um, að hestasalan
yrði með sama fyrirkomulagi 1919, og lýstu þeir um
leið yfir almennri ánægju með söluna. Ennfremur barst
íslensku stjórninni brjef frá danska landbúnaðarráðuneyt-
inu, þar sem skýrt var frá því, að húsmannafjelögin
dönsku hefðu sent ráðuneytinu ánægjuyfirlýsing út af
hestakaupunum, því bæði hefðu gæði hestanna, og alt
fyrirkomulag viðskiftanna, verið hið æskilegasta. Fór
landbúnaðarráðuneytið þess á leit í brjefinu, að sams-
konar viðskifti hjeldust framvegis, og gaf jafnvel í skyn,
að verðið kynni að breytast heldur til batnaðar.
Út af áskorunum þessum, sneri landsstjórnin sjer til
útflutningsnefndarinnar, og spurðist fyrir um, hvort
nefndin myndi fáanleg til þess að taka að sjer hesta-
söluna 1919, ef til þess kæmi. Nefndin svaraði á þá leið,
að það mundi að öllum líkindum geta komið til mála,
því hún sæti hvort eð væri enn þá við önnur störf sín.
En þó tók nefndin það fram, að hún þyrfti fyrst að
rannsaka markaðshorfur og sölumöguleika utanlands, til
þess að ganga úr skugga um, hvort æskilegt væri, að
leggja slíkt haft á frjáls viðskifti.
Jeg hafði um þessar mundir ráðið við mig, aö fara
til Danmerkur, í erindum útflutningsnefndarinnar meðal
annars, og afrjeð jeg nú að flýta þeirri ferð sem mest,
því að nauðsyn bar til, að ákveða sem fyrst fyrírkomu-
lag hestasölunnar. Tók jeg mjer því far með fyrstu
skipsferð, sem bauðst, og var það síðast í apríl. Forsætis-
ráðherra var þá einnig staddur í Höfn, og þegar jeg var
kominn þangað, átti jeg tal við hann um málið. Kom
okkur saman um, að sjálfsagt væri að ná tali af land-
búnaðarráðuneytinu, til þess að fá upplýsingar um sölu-
horfur til húsmannafjelaganna. Þetta tókst vonum bráðar,
og lagði jeg þá fram fyrir ráðuneytið kröfur mínar um
verðið á hestunum, og rökstuddi kröfurnar um leið.
Gat jeg þess, að hestfóðrið hefði orðið óvenjulega dýrt
hið síðasta ár, að dýrtíðin færi sívaxandi á öllum svið-