Búnaðarrit - 01.01.1920, Qupperneq 84

78
BÚNAÐARRIT
um, og aö vinnukaupið hefði pví einnig hækkað að sama
skapi. Hjelt jeg því fram, að hestaeigendur þyrftu að fá
um þriðjungi hærra verð fyrir hesta sína, en árið áður,
ef þeir ættu að geta kallast nokkurn veginn sæmdir af
sölunni. Lofaði ráðuneytið síðan, að koma þessum upp-
lýsingum til stjórnar „hinna sameinuðu húsmannafjelaga",
og að sjá um að koma fundum okkar saman.
Síðan sat jeg á þrem fundum með stjórn þessara fje-
laga. Fyrsti fundurinn var haldinn 15. maí, og var þa5
aðallega undirbúningsfundur, en þó fjekk jeg þá þegar
hugboð um, að kröfur mínar væru miklu hærri en hús-
mannafjelögin hefðu gert ráð fyrir, og þar að auki virt-
ust ýmis önnur atriði, er söluna snertu, ætla að verða
Þrándur í götu. Árangurinn af þessum fyrsta fundi varð
sá einn, að stjórn fjelaganna lofaði, að koma fram með
ákveðið tilboð um verð, hestafjölda, og önnur skilyrði.
Næsti fundur var haldinn 21. maí, og kom þá stjórnin
fram með tilboð sitt. Tilboðið var þess efnis, sem nú
skal greina:
Fjelögin skuldbundu sig til að kaupa alt að 2000
hrossum fyrir 475 kr. hvert, og skyldu seljendur greiða
allan kostnað, sem á fjelli, þangað til hrossin væru af-
hent í Khöfn. Ennfremur settu fjelögin þau skilyrði, að
hestarnir væru jafn góðir sem árið áður, og sama hæð
og aldur (4—8 vetra). Hestana átti að senda frá íslandi
í júlí og ágúst, og skyldu seljendur bera ábyrgð á þeim
hestum, er kynnu að drepast á leiðinni eða meiðast svo,
að þá yrði að slá af, þegar til Danmerkur kæmi; en að
öðru leyti vildu fjelögin annast vátryggingar á sinn
kostnað. Það áskíidu þau einnig, að íslenskir hestar yrðu
ekki seldir öðrum í Danmörku það ár, en buðust hins-
vegar til, að selja hestana hverjum, sem hafa vildi,
þegar meðlimir húsmannafjelaganna hefðu fengið þörfum
sínum fullnægt. Það gæti því komið til mála, að fje-
lögin keyptu enn þá fleiri hesta síðar á árinu, en ekki
vildu þau þó skuldbinda sig til frekari kaupa. Ekki var