Búnaðarrit - 01.01.1920, Qupperneq 94

88
BÚNAÐARRIT
skilyrði, að þeir yrbu ekki fluttir þaðan til Danmerkur,
og boðnir þar til söiu. Jeg hreyfði því ennfremur, hvort
ekki mundi tiltökumál, að þeir fjelagar vildu kaupa 4 — 8
vetra hross, som ekki væru nema 46—48 þuml. að hæð,
og tók Poulsen því líklega, ef verðið á þeim hrossum
yrði 100 krónum lægra, en verðið á hinum. Þó vildi
hann ekkert fastráða um það atriði, fyr en fjelagi hans
kæmi til, og kom okkur því saman um, að eiga enn
fund saman hinn 17. um morguninn, Áttu þeir þá að
leggja fram skrifiegt tilboð, sem mætti standa þangað
til jeg kæmi heim. En svo fór, að af þessum fundi varð
ekki, því að bifieið, sem þeir fjelagar óku í, utan af
Sjálandi, bilaði á miðri leið, en jeg hafði hinsvegar ekki
tima til að bíða þeirra, því að um hádegi þenna sama
dag, varð jeg að leggja- af stað heimleiðis. Jeg fól því
umboðsmönnum okkar, sem stöðugt höfðu tekið þátt í
samningunum við þessa menn, ásamt mjer, að ná í
skriflegt tilboð frá þeim, og senda mjer það símleiðis,
þegar jeg væri kominn heim.
Umboðsmennirnir símuðu útflutningsnefndinni hinn
21. júní, að þeir hefðu enn þá ekki getað íengið til-
boðið skriflega staðfest, en væru þó góðrar vonar um,
að kaupin mundu takast, ef undinn væri bráður bugur
að þvi, að ganga að tilboðinu. Ljetu þeir ennfremur í
Ijósi nokkurn ótta um það, að þeir fjelagar mundu
draga sig í hlje, ef málið drægist á langinn, því að reynt
mundi verða að hafa áhrif á þá í þá átt. Útflutnings-
nefndin svaraði þeim, að mín væri von heirn hinn 24.,
júní, og skyldu þeir þá fá ákveðið svar.
Jeg kom heim á ákveðnum degi, og var mjer þá
samstundis sent þetta símskeyti frá umboðsmönnunum
á skip út, því að skipið lá í sóttkví. Fylgdu þau boð
með frá stjórninni, að hún legði nú alt málið á vald
útflutningsnefndar, enda hefðu hrossaeigendur tjáð sig
fúsa til að ganga að þeim kjörum, sem í boði væru, og