Dvöl - 01.07.1942, Blaðsíða 110

268
D V O I
Skáldkonan Pearl §. Bnck
Eftii' Itjtii*ii_4jiuömniidsson frá Fagradal g
OKÁLDKONAN PEARL BUCK
^ fæddist fyrir fimmtíu árum í
Vestur-Virginíu-fylki i Banda-
ríkjunum. Það var að vísu tilviljun
ein, sem réði því, að hún varð am-
erískur borgari að fæðingu, en
ekki kinverskur. Poreldrar hennar
voru trúboðar og höfðu helgað
Kína starf sitt og dvalið í Kína um
langt skeið. En árið 1892 tóku þau
sér hvíld frá trúboðsstörfunum um
tíma og dvöldu um eins árs skeið
í Evrópu og Ameríku. Trúboða-
Hvað hafði hann sagt í gær-
kveldi? Það var víst eitthvað um að
kveikja eldinn upp sjálfur. Nú, en
það var að minnsta kosti orðið of
seint núna.
Hann minntist annarra loforða
og stundi við. Svo lokaði hann
augunum. Hlýjan undir sænginni
var eins og hitinn frá brennandi
báli.
Davíð heyrði konuna sína kalla
og segja, að morgunmaturinn væri
tilbúinn. Hann hafði víst sofnað
aftur. Hann tók klukkuna og
hvolfdi henni og lokaði svo augun-
um enn. Útlimir hans voru þungir
eins og trjádrumbar.
Davíð heyrði gegnum svefninn.
þegar kýrnar fóru fyrir gluggann.
dóttirin var aöeins fjögurra mán-
aða gömul, þegar hún fluttist með
foreldrum sínum til Kína. í upp-
vextinum varð hún fyrir áhrifum
frá austrænni og vestrænni menn-
ingu, þótt austrænu áhrifin hafi
eðliiega verið ríkari, þar sem flest-
ir, er hún kynntist og ólst upp með,
voru Kínverjar. Hún öðlaðist djúpa
og raunhæfa þekkingu á lífi Kín-
verja, trú þeirra, siðum og menn-
ingu. Hinn vestræna heim þekkti
hún lengi vel ekki nema af af-
Hann heyrði sulla í forinni, þegar
þær stigu fótunum niður.
„Bara eina mínútu enn,“ hugs-
aði Davíð og fór að telja hægt.
Sextíu undir eins.. En hvað hann
gat verið vitlaus að takmarka tím-
ann!
-Regnið rann í straumum niður
rúðurnar og dropar láku nið\ir eftir
gluggakistunni. Einn, tveir, þrír.
enginn gat unnið í þessu veðri.
Orðin komu eitt og eitt, eftir
hljómfalli regnsins. Þau liðu gegn-
um hugann og æðasláttur hans
sjálfs lagði til eins konar rim.
„Leti-leti-blóð — einn — tveir —
þrír —. Hvað voru orð?“
Davíð grúfði andlitið dýpra nið-
ur I koddann.
Og enn sofnaði hann.
A