Búnaðarrit - 01.01.1968, Qupperneq 156

150
BUNAÐARRIT
„Eigi er heimilt að endurlána erlent lánsfé nema
með gengisákvæði, enda gangi slík lán aðeins til vinnslu-
stöðva og vélakaupa.“
1 skuldabréfum til lántakenda, sem liér um ræðir, þ. e.
vinnslustöðva og ræktunarsambanda o. fl., hefur í sam-
ræmi við þetta lagaákvæði verið settur svofelldur fyrir-
vari:
„Verði breyting á skráðu gengi Bandaríkjadollars,
breytist lánið til hækkunar eða lækkunar og árgjöld í
samræmi við það.“
Erlendar lántökur deildarinnar á árinu 1962 og síðan
nema nú 62 millj. króna, en útlán með fyrirvara v/geng-
isfellingar nema á sama tíma um 70 millj. Hækkun af-
borgana af þessum lánum nemur því allt að 24 milljón-
um króna, auk vaxta miðað við núverandi gengi.
Greiðslur Stofnlánadeildarinnar v/vaxta og afborgana
af erlendu lánsfé hennar hækkuðu á árinu 1967 um rúm-
ar 30 millj. króna v/gengisfellingarinnar, og brein eign
deildarinnar liækkaði aðeins um 7 millj. króna.
Gengistryggð útlán deildarinnar eru nú 8 millj. kr.
hærri en erlendar lántökur liennar frá 1962. Þingið lítur
svo á, að ekki sé lieimilt að lána innlent fé út með gengis-
áhættu. Hins vegar er þessi mismunur enn það lítill, að
það hefði lítil álirif, þótt vextir og afborganir af lánun-
um lækkuðu í lilutfalli við hann.
Því er hér eindregið óskað eftir, að ríkissjóður leggi
fram fé til greiðslu á þeirri hækkun, sem gengisfellingin
veldur á framangreindum stofnlánum. Fáist þetta fram-
lag ekki að fullu, er eðlilegt, að ræktunarsamböndin
sitji fyrir þeirri fjárveitingu, sem kann að verða veitt, en
lengdur verði lánstíminn hjá vinnslustöðvunum þannig,
að árleg greiðsla v/vaxta og afborgana verði liin sama
og nú er.