Búnaðarrit - 01.01.1968, Síða 220
214
BÚNAÐARRIT
ar aSstæður væri gamla orðtakiS „Græddur er geymdur
eyrir“ sannmæli. Þá myndu einstaklingar safna spari-
fé, og hinn margumtalaSi rekstrarfjárskortur yrði að
verulegu leyti úr sögunni. Undir slíkum kringumstæðum
yrði þróun í búskap og hvers konar framföruin heilbrigð
og viðskiptalífið sömuleiðis, og bændur sem aðrir borg-
arar mundu finna til öryggis um atvinnureksturinn og
afkomu sína. En við búum við verðbólgu, sem snýr dæm-
inu við. Enda þótt miklar skuldir séu bændum ætíð
fjötur um fót og blátt áfram hættulegar, séu þær mjög
miklar miðað við framleiðslugetu búsins, þá er ábyrgðar-
liluti að hvetja bændur til að draga á langinn gagnlega
fjárfestingu og spara saman sem mest eigið fé, áður en
bafizt er banda, þar sem verðbólga og gengisfellingar
rýra spariféð ár frá ári langt umfram vexti af því.
Smádæmi sannar þetta. Segjum, að bóndi hafi fyrir
ári átt gamla dráttarvél, sem hann gerði sér ljóst, að
þyrfti að endurnýja fljótlega. Segjum, að hann liafi átt
40—50 þúsund krónur inni í viðskiptareikningi í árs-
byrjun 1967 og viðbótina af dráttarvélarverðinu befði
bann þurft að taka að láni, ef liann hefði ætlað að end-
urnýja bana árið 1967. Bóndinn gerði það ekki, af því
að liann vildi ógjarnan auka skuldir sínar og þótti betra
að eiga aðeins inni í viðskiplareikningi sínuin en skulda
þar, enda vonaði bann, að verðstöðvunin tækist. En nú
bilaði dráttarvélin svo s. 1. haust, að ekki verður lijá því
komizt að kaupa nýja vél næsta vor. Nú liækkar verð
hennar svo í krónutölu vegna gengislækkunarinnar, sem
næstum nemur því, sem var í viðskiptareikningi í byrj-
un s. 1. árs upp í dráttarvélarkaupin. Utkoman er því
sú sama fyrir þennan bónda eins og bann befði tekið
innstæðu sína í fyrra og eyðilagt bana. Á þennan liátt er
búið að leika margan gætinn og góðan bóndann á undan-
förnum árum. Lái þeim því hver sem vill, þótt þeir
liraði sér að festa það litla, sem þeim tekst að spara
saman, og taki lán til viðbótar, til þess að vélvæða búin,