Morgunn - 01.12.1934, Qupperneq 21

MOEGUNN
147
hvar faðir hans væri nú. Pilturinn sagðist ekki vita það.
Þá datt honum í hug að spyrja piltinn, hvort hann vildi
lofa sér að svæfa hann. Pilturinn var fús á það. Þegar
hann var sofnaður, lagði Erskine sömu spurninguna fyrir
hann.
Hann svaraði tafarlaust, og hélt áfram að svara
spurningum af hinni mestu nákvæmni. Erskine furðaði
sig á svörunum, skrifaði þau jafnótt og stundina, sem
svörin komu. Faðir piltsins virtist hafa farið heiman að.
Undirvitund piltsins varð honum samferða 3 klukkutíma
um strætin í London; inn í mörg hús og út aftur. Piltur-
inn sagði, hvar faðir sinn væri á hverri stund, hvað hann
væri að gera, við hvern hann væri að tala, og inn í hvaða
hús liann færi; hann sagði, í hvaða götu húsin væru og
hvaða númer væri á þeim og ýms önnur smáatriði. Alt
var skrifað samstundis.
Pilturinn vissi ekkert um fyrirætlanir föður síns
þetta kvöld, þegar hann lcom til Erskines. Hvorki vissi
íaðirinn né pilturinn neitt um það, að þessa tilraun ætti
að gera. Erslcine sjálfum datt hún ekki í hug, fyr en pi.lt-
urinn var kominn inn til hans. Þegar pilturinn vaknaði,
vissi hann ekkert um tilraunina, spurningarnar, sem
lagðar höfðu verið fyrir hann, né svörin, sem hann hafði
komið með.
Erskine bað föðurinn tafarlaust að koma og finna
sig. Honum hnykti nokkuð við, þegar Erskine lagði fyrir
hann fyrstu spurninguna, hvort hann hefði fundið ósýni-
leg augu sonar síns verða sér samferða. Hann hafði ekki
orðið þess var.
Erskine sýndi honum það, sem liann hafði skrifað.
Hann var sem steini lostinn og orðlaus fáein andartök.
Þá bað hann um skýringu á þessu. Erskine varð við þeim
tilmælum. Hann gat ekki trúað þessu. Samt kannaðist
hann við það, að frásögn sonar hans væri nákvæmlega
rétt. En tvent bað hann um, sem Erskine var fús á að
lofa: Að það, sem Erskine hafði skrifað eftir piltinum,
10*
L