Morgunn - 01.12.1934, Page 23

M0R6UNN
149
„Skýrið þér þetta fyrir mér“.
„1 því ástandi hugarins, sem eg er í, er enginn tími
og ekkert rúm, að' minstakosti eklci eins og þér þekkið þetta“.
,,Og hvernig er yðar heimur?“
,,Eg get ekki skýrt það, og þó að eg gæti það, mund-
uð þér ekki skilja það“.
Slík svör kveðst hann ávalt hafa fengið, þegar hann
hefir reynt að ráða þessa gátu. Hann hefir gert tilraun-
ir með allskonar menn og sent þá í hin furðulegustu
ferðalög. Hann hefir ávalt f.engið lýsingar af jarðnesk-
um hlutum og atburðum, eins og þeir voru í raun og
veru; en aldrei lýsingu á þessum nýja heimi. Eg get
aldrei komist lengra, segir hann, og hefi ávalt rekið mig
á það grundvallar-atriði, að á sviði eða í ástandi undir-
vitundarinnar sé enginn tími og ekkert rúm.
Undirvitundin leggur áherzlu á sjálfstæða tilveru
sína, greinir sig frá dáleidda manninum. Samt talar hún
út af vörum dáleidda mannsins, og eins og kannast við
hann sem part af sjálfri sér. Erskine segist ekki geta
hugsað sér neitt samstætt við þetta annað en kenninguna
um þr.enninguna — þrjár persónur í einum guði; samt
ekki þrír guðir, heldur einn guð; skiftanlegur, og samt
óskiftanleg eining.
Og enn spyr eg, segir Erskine: Er undirvitundin
sama sem sálin?
Hún getur greint sig frá oss í lífi voru. Hún getur
lifað í sínum eigin heimi, meðan dagvitund vor er í dái;
hún g.etur athugað; hún getur skýrt frá því, sem hún at-
hugar; hún virðist hafa sjálfstæða tilveru. Það virðist
ekki hafa nein áhrif á hana, hvernig ástatt er um oss.
Hún vakir, meðan vér sofum. Lögmálin, sem ráða yfir
líkama vorum, virðast engin áhrif hafa á hana. Tilraun-
ir hafa sannað þetta. Hvers vegna ætti þessu að vera
annan veg farið við andlátið?
Ef undirvitundin getur greint sig frá líkama manns-
ins í dáleiðslu og farið inn í sinn eigin heim, hvað ætti þá