Morgunn - 01.12.1934, Blaðsíða 38

164
MORGUNN
taka á móti velgerðarmönnum sínum hér „í hinar eilífu
tjaldbúöir“, þegar þeir síðar koma yfir um.
Jesús talar líka einatt svo, sem til sé í öðrurn heimi
bæði himin og jörð, ljós og birta og fegurð og líka myrk-
ur, dimma og ömurleiki. Um hina góðu og sælu segir hann,
að „þeir muni skína sem sól í ríki föðursins“, og ástand og
umhverfi hinna óguðlegu kallar hann myrkur, meira eða
minna skímulaust, eða jafnvel yztu myrkur — almyrkur.
En nánar lýsir hann engu þessu.
Eflaust eru nú allar þessar umsagnir Jesú um annan
heim og lífið þar aðeins líkingar, en samt hinar fullkomn-
ustu, sem unnt er að gefa af andlegum hlutum með jarð-
nesku máli, og svo nærri hinum jarðnesku líkingardæmum,
sem frekast má verða. En auk þess má alt þetta vel skoö-
ast, og enda finnast og skiljast sem algerlega náttúrlegt,
sem eðlilegt samræmi í allri tilverunni; sem afleiðing af
orsök; sem áframhald af upphafi; sem innri og ytri rnynd
af hinu sanna, þar sem þó hið innra, hið andlega, himneska
og eilífa er hinn sanni varanlegi veruleiki; en hið ytra, lík-
amlega og jarðneska er breytileg og hverful eftirmynd
eða skuggi hins eilífa veruleika.
Það er og verður því í fullu samræmi við kenningar
Jesú Krists, og líka hlutarins eðli, að „hver einn uppsker
eins og hann sáir“, og að annar heimur og áframhaldslífið
í honum, mun verða og reynast hverjum einum sem líkast
því, sem við á hans eigið andlega ásigkomulag, bjartur og
fagur og friðsæll hverri góðri sál, hjartahreinum og kær-
leiksríkum, með nógum yndislegum viðfangsefnum; en hin-
um dimmur og dapur, napur, og nístandi — líkt og enda
ótal dæmi eru til um tilveruna jafnvel hér í heimi; því að
einnig hér í heimi er til „himnaríki og helvíti", andlegt Ijós
og myrkur, og sálarfriður og kvöl, innan um og saman við
alt hið líkamlega.
Þegar eg því nú eða endranær er að hugsa um einstök
orð og alla kenningu Krists um öll þessi efni, þá finst mér
að hverjum kristnum presti sébæði óhætt og skylt, að segja