Morgunn - 01.12.1934, Qupperneq 48

174
MORGUNN
gluggum og hátt fjal.1 fyrir ofan, þar sem þið áttuð
heima. Eg sé þarna líka töluvert af spýtum og bát, sem
mennirnir róa á. Þú hefir verið dálítill drengur, þegar
þetta var. Sé húsin ekki nógu vel, en þú hefir verið hrif-
inn af þessu þarna og haft gaman af að tálga.
En manstu eftir háum, þreknum, myndarlegum
manni með yfirskegg, gráleit augu, hátt enni, mikil koll-
vik, hárið skolleitt eða skoljarpt; hann sýnir sig á góð-
um aldri. Hann er þarna með báða litlu strákana sína,
og hann lét litla drenginn koma og sýna þessar minning-
ar sínar; hann segist hafa hugsað svo mikið um litlu
,,þ»attana“ sína.
Á þessum fundi gefur hr. Jón Guðmundsson þessa
skýringu: Allar lyndiseinkanir konu minnar koma þarna
í lýsingu „Jakobs litla“ nákvæmlega fram. Hringinn,
sem hún mintist á, ber nú dóttir okkar, sömuleiðis átti
hún hirzlu þá til, er hún nefnir tínu; kassinn, sem Jakob
lýsti er til enn í eigu minni, og er honum nákvæmt lýst.
Skipið áttum við á fyrstu búskaparárum okkar, og var
það, að mig minnir, úr postulíni. Rúmið er hún talar um,
og eg mundi ekki á fyrri fundinum, minti dóttir okkar
mig á, er eg kom heim eftir fyrri fundinn, enda mundi
eg þá eftir því, — en hafði ekki minst á það við nokkurn
mann, svo það gat hvergi komið frá nema konu minni,
og sýndi það mér glögt, að hún fylgist með því, sem gjör-
ist heima hjá mér. Þetta var dúklcurúm, er eg hafði smíð-
að fyrir dóttur mína, og konan mín saumaði í og gaf
dóttur okkar í jólagjöf, þegar hún var smábarn. Og er
það eina dúkkurúmið, sem eg hefi smíðað. Dökkhærðu
telpunni, sem lýst er með henni, hefi eg ekki munað eftir,
fyr en nú eftir 2 ár, að eg fékk skýringu á því hjá móður
telpunnar, enda mundi egglögt eftir því sjálfur, þegar eg
var mintur á það. Þessi litla telpa var heilsutæp og gáfum
við hjónin henni mjólk heilan vetur; foreldrar hennar
bjuggu í húsinu hjá okkur, og var telpan í miklu uppá-
haldi; hún dó hjá okkur. Konan mín og móðir litlu telp-