Morgunn - 01.12.1934, Side 75

MORGUNN
201
litla dagsstund lífs hans renni inn í það, er hann trúi að
sé nóttin eilífa, þá sé hann reiðubúinn að leggja inn í
þá nótt með uppréttu höfði og óskelfdu hjarta, í meðvit-
undinni um að hafa gert skyldu sína við konu sína, börn
sín og þjóðfélagið. „Hver (er sá, sem óttast?“
En jafnvel með þessari spurningu hins hugrakkasta
manns, er stendur andspænis gereyðingunni, læðist sú
von inn í hið óskelfda hjarta, að hann muni þó halda
áfram að vera til — einhvers staðar, einhvern veginn.
Jafnvel þeir, sem prédika dauðann, þrá lífið. Ef þeir
gerðu það ekki, því sky.ldu þeir þá hafa lagt á sig að
lifa síðasta sólarhringinn?
En hvað umþað, ef vér höldum nú áfram að lifa, sem
eg fullyrði að þessi bók hafi sannað til fullnustu? Hvað
þá? —
Hvers konar líf er hinum megin?
Hvers konar fólk lifir þar? *
Og þessi óróandi, leitandi spurning:
Hvað gerist þar fyrir handan eftir ,,dauðann“?
Vér skulum fyrst aðgæta, hyernig skipulögð trúar-
brögð svara þessari mikilvægustu spurningu : ,,Hvað ger-
ist eftir dauðann?“
Á hugvitsamlegan hátt — og jafnframt einlægnis-
lega hugvitsamlegan hátt — hefst svarið á staðhæfri trú-
arsetningu. Þau segja: „Svarið við þessari spurningu er
reist á trú“.
Þegar afstyrmis-vera sú, sem maður nefnist, stendur
nakinn og titrandi frammi fyrir myrkum dyrum dauð-
ans og snýr sér að skipulögðum trúarbrögðum í tign
þeirra og veldi og leggur fyrir þau spurningu sína með
skjálfandi vörum, þá er svarað úr kirkjunum með orðum
hins mikla skipulagsmanns, þess, er setti í kerfi boðskap
Meistarans, sem hann unni svo trúlega: „En trúin er full-
vissa um það, sem menn vona, sannfæring um þá hluti,
sem eigi er auðið að sjá“. En er ekki unt að seðja magn-