Morgunn - 01.06.1936, Page 44

38
MORGUNN
mig- á fund einhvers, sem þyrfti mín með, meðan eg tæki
mér hvíldartíma“.
Skurðlæknirinn var Thomas Pearson, félagi í kon-
unglega skurðlæknafélaginu, sem síðan hefir á prenti gef-
ið út vottorð um þennan atburð.
Á sínum tíma fæddist barnið og var skírt í dóm-
kirkjunni í Winchester af undirbiskupinum í Guildford,
sem talaði um þennan atburð sem alveg sérstakt lofgerð-
arefni og þakklætis við guð fyrir að hafa bjargað manns-
lífum.
Seinna hafði síra Elliott tal af doktor Emilíu Mecre-
dy, sem er nafnkunnur kvenlæknir, og hún lýsti yfir því,
að ef hinn umræddi uppskurður hefði verið gerður, sem
sérfræðingurinn stakk upp á, mundi það hafa kostað bæði
barnið og móðurina lífið.
Þegar biskupinn í Winchester fékk að vita, hvernig
orð leiðtogans höfðu öll rætzt, hélt hann því fast fram,
að alla þessa sögu skyldi birta. Hún var síðan rituð af
sira Elliott og konu hans og gefin út í bókarformi, og
læknirinn Thomas Pearson ritaði formála til að staðfesta
atburðina.
Áhugi Elliotts fyrir sálrænum efnum byrjaði á mjög
ungum aldri. Hann átti því láni að fagna, að þjóna undir
handleiðslu síra R. F. Hortons í Hampstead, doktors, sem
var opinn fyrir sannleikanum, hvaðan sem hann kom.
Þegar það kom í ljós, að hinn mikli lærdómsmaður og
skáld F. W. H. Myers var spíritismans megin, flutti dr.
Horton flokk af prédikunum um hina heimsfrægu bók
hans: „Persónuleiki mannsins og framhaldslíf hans eftir
líkamsdauðann“.
Þá heyrði Elliott árið 1905 Sir Oliver Lodge tala og
hlýddi á hans hátíðlegu yfirlýsingu: „Eftir þrjátíu ára
reynslu um sálræn efni get eg fullyrt við yður af öllu því
sannfæringarafli, sem eg á til, að eg hefi talað við dána
menn eins víst og eg tala nú við yður“.
Elliott vildi vera jafningi hans og sagði: „Ef Oliver