Morgunn - 01.06.1936, Side 118

112
MORGUNN
betur en hér, þá var hún svo innilega glöð og ánægð við
þig“. Eg gat ekki tára bundist, en tár þau, er eg feldi,
voru engin sorgartár, heldur gleðitár, sprottin af þeirri
gleði og feginfullvissu, sem þessi maður bar inn í sál mína
með orðum sínum og návist og persónulggu áhrifum.
Hann kom eins og sendiboði kærleikans frá heimum
ljóssins til fundar við mig til þess að veita mér hlutdeild
í því, sem dásamlegast og dýrðlegast er í tilverunni, —
hann kom með ljósið af hæðum blítt og bjart inn í sál
mína, návist hans færði mér aukinn lífskraft og mátt til
þess að bera byrði saknaðarþungans, með aukið þrek til
þess að yfirstíga örðugleika þá, sem voru á vegi mínum
um þetta leyti. Mér hafði verið sendur sannur vinur og
vegsögumaður í myrkri saknaðartómleikans, þegar ást-
vinamissirinn gerði mér dimt fyrir augum um hríð, —
blessuð sé sú stund. Þessi maður, sem eg hefi nú verið
að segja ykkur frá, er hann ísleifur Jónsson á Berg-
staðastræti 3, og er það mín heitasta ósk, að mér auðnist
að halda vináttu hans æfina á enda.
Undralækningar.
í blaðagrein, sem mér barst nýlega í hendur, sá eg
þess getið, að einhverjir miðla þeirra, sem taldir eru að
hafa fengist hér við dulrænar lækningatilraunir, hefðu
verið dæmdir til refsingar.
Þó að eg skrifi ekki til þess að blanda mér í rekstur
þessara mála, skal eg láta þess getið, að á miðlum þeim,
sem hér mun um að ræða, þekki eg sjálfur engin deili
fram yfir það, að eg hefi verið á þrem sambandsfundum,
þar sem frú Guðrún Guðmundsdóttir var miðill. Og þess
vildi eg óska kirkju landsins, að allar messugerðirnar væru
eins áhrifamiklar og fagrar guðsþjónustur eins og fund-