Morgunn - 01.06.1981, Qupperneq 61

NÝALDARKENNINGAR TÍBETANS
59
hinum síðari tímum. Mannúðarstefna hefur rutt sér til rúms
á æ fleiri sviðum. Heimsstyrjaldirnar tvær hafa, þrátt fyrir
hörmungar þær, sem þeim voru samfara, hreinsað úr mann-
kyninu margan sora og orðið til þess að létta örlagaskuldir
þess. Fjöldi góðviljaðra manna í heiminum er að hans dómi
orðinn slíkur, að nægja mun til að beina þróuninni á rétta
braut. En á þessum starfsmönnum hinnar nýju aldar veltur
raunar allt, og til þeirra verða gerðar miklar kröfur á næstu
tímum.
Segja má, að kenningu Tíbetans beri hæst, þegar hann
ræðir um atburð þann, sem hann segir, að öll starfsemi
meistaranna síðustu þrjár eða fjórar aldirnar hafi miðazt
við að búa mannkynið undir. Sá atburður er endurkoma
mannkynsfræðandans, sem hann segir, að vænta megi innan
skamms. Slíkar staðhæfingar eru að sjálfsögðu til þess falln-
ar að vekja efasemdir og tortryggni. Svo oft er til að mynda
búið að spá endurkomu Krists, án þess að fram hafi komið.
Tíbetinn viðurkennir, að þessi afstaða sé eðlileg, en fullyrðir
eigi að síður, að nú muni þessi atburður vissulega gerast,
áður en langt um liður. Hann bendir á, að um allan heim
sé nú þessa atburðar vænzt, þó að fræðarinn sé raunar nefnd-
ur ýmsum nöfnum af fulltrúum ýmissa mannflokka og
trúarbragða.
Á fyrsta fjórðungi þessarar aldar var mikið rætt um end-
urkomu mannkynsfræðandans innan Guðspekifélagsins. Leið-
togar félagsins virðast hafa búizt við því, að þetta gerðist
þegar á fyrri hluta aldarinnar. Lýst var yfir því, að mann-
kynsfræðandinn myndi tala fyrir munn Indverjans Krishna-
mxirtí og hafa hann að starfstæki, og var jafnvel stofnað sér-
stakt félag honum til styrktar i starfi sínu. Það urðu öllum
þeim, sem þessu höfðu trúað, mikil vonbrigði, er þetta reynd-
ist blekking og Krishnamúrti afneitaði sjálfur þessu hlut-
verki sínu. Síðan hefur verið furðulega hljótt um þessa
endurkomuhugmynd í félagsskap guðspekinga, enda þótt eðli-
legra hefði verið frá upphafi samkvæmt hugmyndum og
kenningum þeirra sjálfra að búast ekki við komu fræðandans