Saga - 1993, Síða 204

202
ANDMÆLI OG ATHUGASEMDIR
4. Kaflinn unn Hlífardeiluna hefði haft gott af einum eða tveim yfirlestrum
í viðbót því þar rekur sig hvað á annars horn. Hulda segir á bls. 41 að með
dómi Félagsdóms 22. febrúar 1939 hafi verið „sjálfgert að Verkamannafélag
Hafnarfjarðar hætti störfum..." Þetta er að sjálfsögðu rangt enda er Huldu
það ljóst nokkru síðar í greininni er hún bendir á að í vinnulöggjöfinni hafi
ekkert verið „tekið fram um hvort menn gætu verið félagar í fleiri en einu
félagi. Þessa glufu nýttu þeir alþýðuflokksmenn sér sem ekki undu úrslitum
Hlífardeilunnar, og héldu áfram starfsemi Verkamannafélags Hafnarfjarð-
ar."211 Og Hulda rekur áfram hvernig stjórn Hlífar reyndi að koma í veg fyrir
þetta með því að gera það að inntökuskilyrði að rnenn væru ekki í öðru
verkalýðsfélagi á sama starfsvettvangi. Þetta skilyrði dæmdi Félagsdómur
ólöglegt.21 Það var því ekkert því til fyrirstöðu að starfrækt væru tvö, þrjú
eða fleiri félög á sama félagssvæði og innan sömu starfsgreinar. Þessi mögu-
leiki er raunar enn opinn en ASI hefur sett undir þann leka með því að hafa í
lögum sínum „ákvæði þess efnis, að verkamenn geti ekki verið aðalfélagar í
tveim eða fleiri félögum innan Alþýðusambandsins."22
A bls. 42 gerir Hulda síðan Félagsdómi upp skoðanir er hún segir: „Attu
verkamenn að vera sanreinaðir í verkalýðsfélagi og þá eingöngu þeir eða átti
atvinnurekendum að leyfast að vera í sama félagi? Hverjir áttu að stjórna
verkalýðsfélögunum? Félagsdómur svaraði þessum spurningum á þann veg
að verkamenn skyldu vera sameinaðir innan verkalýðsfélaganna og stjórna
þeim." Allt er þetta hreinn skáldskapur. Félagsdómur svaraði alls ekki þess-
um spurningum enda voru þær ekki lagðar fyrir hann. Félagsdómur kvað
upp tvo úrskurði sem tengdust Hlífardeilunni. Hinn fyrri fól í sér að Hlíf hafi
verið óheimilt að hefja verkfall hjá Bæjarútgerð Hafnarfjarðar.21 Jafnframt
fólst í dómsforsendum að leyfilegt væri að starfrækja fleiri en eitt félag a
sama svæði innan sömu starfsgreinar eins og rakið var hér að framan.
Seinni dómurinn fól í sér að Hlíf (og verkalýðsfélögum almennt) væri
óheimilt að setja sérstök inngönguskilyrði, sem ekki ættu sér stoð í lögum
um stéttarfélög og vinnudeilur.24 Þannig er lögum samkvæmt ekkert því til
fyrirstöðu að í ákveðinni starfsgrein á ákveðnu svæði starfi x félög og allir
hugsanlegir meðlimir séu meðlimir í þeim öllum. Það er því fjarri öllu sanni
að dómar Félagsdóms hafi kveðið á um að verkamenn ættu að vera samein-
aðir í félagi. Og hvaðan Huldu kemur það að Félagsdómur hafi tekið ein-
hverja afstöðu til þess hverjir ættu að stjórna félögunum er mér hulin ráo-
gáta.
5. Kemur þá að síðustu athugasemd minni við grein Huldu Sigurborgar.
Hún segir: „Ósagt skal látið hvort það hefur verið með vilja gert að hafa
20 Bls.42.
21 Dómnr Félngsdóms I. Rv. 1943. Dómur nr. 7/1939, mánudaginn 25. september 1939.
22 Arnmundur Backman og Gunnar Eydal: Vinnuréttur. Rv.1986, bls. 34.
23 Dómnr Félngsdóms I. Rv. 1943. Dómur nr. 2/1939, miðvikudaginn 22. febrúar 1939.
24 Dómnr Félngsdóms I. Rv. 1943. Dómur nr. 7/1939, mánudaginn 25. september 1939-