Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1956, Blaðsíða 126

Þrem árum seinna, þegar hann varð níræður, voru
margir hjá honum um hádegið fæðingardaginn hans,
til að óska honum til hamingju. Fyrir utan gluggann
var söngflokkur með lúðra, svo ég leit út og sá, að
lcomin var þétt logndrifa. Jafnsnemma litur P. M.
út um gluggann og segir: „Það er líkt því að Loftur
segir: Fái hann fjúk ... En það er ekki þar fyrir,
meiri var hríðin fyrir 90 árum, daginn sem ég fædd-
ist. Þegar móðir min lagðist á sæng, átti að sækja
yfirsetukonu út að Hofi, sem er örstutt frá Möðru-
völlum (i Hörgárdal). Tveir vinnuménn voru dubb-
aðir upp frammi í bæjardyrum, en þegar til átti að
taka, fóru þeir hvergi og sögðu, að í slíkri hríð væri
með öllu óratandi. En þegar ég sá i hvaða óefni var
komið, þá tók ég til minna ráð og fæddist hjálpar-
laust.“
Nokkru síðar sagði ég við P. M.: „Nú ertu kominn
á heimsskautið. Hvert ætlarðu nú að keppa?“ Hann
svaraði: „Ég skal segja þér, að um mína daga hafa
fjórir Danakonungar ríkt. Kristján konungur IX. er
nú farinn að eldast, svo mér þætti gaman að ná í
fimmta konunginn.“
Árið 1906 andaðist Kristján konungur IX. og segi
ég því við P. M.: „Nú er Kristján konungur dauður.
Hvert ætlarðu nú að stefna?“ Það skal ég segja þér,“
sagði hann. „Ég var fulltiða maður, 22 ára, árið 1834.
Þá kom halastjarna, sem ég man vel eftir. Mér þætti
nógu gaman að sjá hana aftur.“
Seint á árinu 1909 kom halastjarna, sem menn
héldu fyrst að væri sú sama stjarna, sem sást 1834.
Kom ég þá til P. M. og sagði honum, að nú væri
halastjarnan komin. Hann lét vel yfir því og sagði
mér ýmsar sögur frá 1834.
Nokkru seinna kom ég til hans og sá þá, að liann
var þreyttur, því nokkrir kunningjar hans höfðu
verið hjá honum áður en ég kom. Samt var hann
skrafhreifur og glaður í rúmi sínu. Eftir nokkra stund
(124)