Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1956, Blaðsíða 91

og ósigrum, höppum og áföllum, sókn og vörn. Það
er auðvelt að rita ævisögu eins og þá, sem skráð var
hér að framan. Það er þess háttar ævisaga, sem getur
að líta i æviskrám ýmiss konar og eigi má ónýtar
kalla, þótt þær segi í rauninni fæst af því sem þann
mann forvitnar, sem vita vill allt, sem skiptir máli
um manninn sjálfan, um öld hans, verk hans og gildi
þeirra fyrir alda og óborna. Þess er og enginn kostur
í stuttri minningargrein að leiða slikt í ljós, enda
verður lítil raun til þess gerð hér. Hefur og sá, er
þetta ritar, um nokkra hríð fengizt við að skrásetja
allýtarlega ævisögu Tryggva og kemur fyrsta bindi
þess ritverks fyrir almenningssjónir nú i haust.
IV.
Ef litið er yfir sögu íslendinga frá um 1840 og fram
um siðustu aldamót, má flestum virðast sem þá hafi
verið daufir dagar i landi, landsfólkið úrræðalitið,
tregt til framkvæmda, lítilsiglt og lítilþægt. Það er
og mála sannast, að ef litið er á framfarir síðustu ára
um verkleg efni, er nú meiru afkastað á einu ári en á
áratugum áður, jafnvel hálfri öld, í húsagerð, jarð-
rækt, vegabótum og hafnarmannvirkjum. Enginn
skyldi þó láta sér þetta i augum vaxa. Það er augljóst
mál, að slíkur mælikvarði er minna en ejnskisvirði.
Hægur vandi er að setja öfluga jarðýtu undir skil-
lítinn ungling og láta hann á skammri stund brjóta
meira land til taðna og akra en Torfa í Ólafsdal auðn-
aðist á allri sinni framtaksmiklu ævi og þar með
öllum hans lærisveinum. Hér er ekki lengur spurt
um mannkosti, þekkingu eða hugsjón, heldur krafta
jarðýtunnar, stolt erlendrar verksmiðju. Þar með er
samt engan veginn gert lítið úr stórvirkum landbún-
aðarvélum. Þær hafa leyst mikinn vanda á vorum
dögum, meginstoð landbúnaðarins nú og í framtíðinni.
En við megum aðeins ekki láta þvílíkar tilfæringar
rífa niður og jafna við flag verk fortíðarinnar:
(89)