Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.06.1931, Qupperneq 8

198
Endurreisn þýzka flotans.
[Stefnir
gegna hásetastörfum öllum, sam-
hliða æfingum. En hvernig átti
eg að komast þangað, þar sem
skipshöfnina vantaði. Ekki er
skip nóg, ef skipshöfnina vant-
ar. Eg gekk niður að höfninni, og
þar var fjöldi „bolsheviskra" sjó-
mann, sem héldu að sér höndum.
„Hafið þið nokkura vinnu?“
spurði eg.
„Nei, það höfum við ekki“.
„Hafið þið nóg að borða?“
„Nei, það höfum við ekki“.
„Þá skuluð þið koma með
mér“.
Eg safnaði þannig að mér
heilli skipshöfn, sem eg ávarp-
aði svo: „Piltar, eg þarf á skips-
höfn að halda, sem á að vinna á
skólaskipi, er verður vísirinn að
þýzka flotanum nýja. Vel kann
að vera, að ykkur geðjist ekki
að þeirri fyrirætlun, en þið vilj-
ið gjarnan fá eitthvað að borða.
Eg þarf að koma skipinu til
Flensborgar, en hefi engan eyri
til að borga ykkur með, en mat
skuluð þið fá. Vilduð þið vera
með mér sem skipstjóra?" „Það
viljum við, greifi“. Þeim leizt
þannig á mig, að eg myndi verða
allra skemmtilegasti skipstjóri,
og svo þurftu þeir að fá mat.
Svo létti nýja skólaskipið akk-
erum og lét úr höfn með bolshe-
vistiskri skipshöfn. Eg gaf þess
nánar gætur, hvort rauðar hug-
arflugur eða samsæri létu á sér
bæra, og sagði þeim frá því, að
á sjónum væri eg nú eins gamall
í hettunni og þeir, og því til
sönnunar, sagði eg þeim nokkur-
ar sögur frá liðna tímanum: um
siglingu í ofsaroki fyrir Góðra-
vonahöfða eða fangelsisvist í
Suður-Ameríku. Það skildu þeir
vel. Eg gaf þeim nóg að borða,
og ferðin til Flensborgar gekk
ágætlega, og leysti eg þá þar út
með svínslærum í nestið, eða ein-
hverju öðru matarkyns.
í Flensborg sagði eg foringja-
efnunum, að nú værum við að
endurreisa nýja flotann, og leizt
þeim vel á það, og þar fékk eg
ágæta skipshöfn, sem gaf það
fyrirheit, að þessi gamla fleyta
skyldi gjörð' að glæsilegu skipi.
— „Ágæ£t“, sagði eg, „og það
fyrsta sem þarf að gera, er að
hreinsa þennan skítuga gamla
skrokk“. Síðan lét eg þá taka til
starfa, og fengu þeir næg verk-
efni: að hreinsa skipið, bygffja
vistaklefa og káetu með striga-
hengirúmum fyrir þá, til að sofa
í. Við bjuggum til ný segl og
gerðum við reiðann.
Þá vantaði kokkinn. Eg hafði
upp á atvinnulausum matsveini,