Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.06.1931, Blaðsíða 22

212
í Ástralíu.
[Stefnir
óskaplegum látum. Hoppa þeir
og dansa hring um hann, slá
hann með kylfum og grýta hann.
Og svo er sezt að veizlu.
Ástralíumenn éta allt, sem
tönn festir á. Þeir éta t. d. slöng-
ur með góðri lyst, líka eitur-
slöngur, enda er nóg til af þeim
í Ástralíu. Þar eru fimm tegund-
ir af slöngum, sem eru svo ban-
eitraðar, að engin lífsvon er fyr-
ir þann, sem bitinn er. Auk þess
er þar mjöghættuleg vatnsnaðra,
einkum í árósum. Samt sem áð-
ur drepa slöngur mjög fáa menn
í Ástralíu, og þakka menn það
því, að engum verðlaunum er þar
heitið fyrir slöngudráp. Það eru
til fróðir menn, sem fullyrða, að
Indverjar beinlínis ali upp eitur-
slöngur vegna þess að þar heitir
stjórnin verðlaunum fyrir slöngu-
dráp, og margir hafa þetta fyrir
atvinnuveg. Ástralíumenn gæta
þess jafnan, að mylja hausinn á
slöngunum í smá-mola áður en
þeir sjóða þær. Verst þykir þeim,
ef hörgull fer að verða á slöng-
um, og er þá gripið til þess ráðs
að leita til töframanns og fá
hann til þess að seiða slöngur í
héraðið.
Ekki hafa Ástralíumenn, að
því er virðist, neina eiginlega
guðstrú. En þeir halda, að öll
náttúran sé full af illum öndum
og drýsildjöflum, er sitja í laun-
sátri fyrir mönnum, og gera þeim
allt til miska. Þegar maður verð-
ur veikur, er það æfinlega kennt
sending frá einhverjum. Ef mað-
ur deyr, er það talin helgasta
skylda vandamannanna, að kom-
ast eftir því, hver valdið hafi, og
taka hann af lífi. Ef þeir vilja
gera einhverjum óleik með töfr-
um, taka þeir oddhvasst bein,
helzt af öllu kjálkabein úr
manni, beina oddinum í þá átt,
sem galdurinn á að hrífa, og
þylja svo bölbænir sínar. Þetta
er ein buslubæn: „Háls þinn skal
úr liði snúast, brjóst þitt og
hryggur úr skorðum fara, og
hjartað skal úr þér slitið verða!"
Svo er sagt af mönnum, sem ó-
hætt er að trúa, að þess sé mörg
dæmi, að sá, sem galdurinn er
stefnt að, verði svo hræddur, ef
hann sér þessar aðfarir, að hann
fari þegar heiman að frá sér,
leggist niður í kjarri og gefi upP
öndina. Er engin minnsta ástæða
til þess að efast um, að þetta geti
átt sér stað, því að allir Þe*r’
sem með frumþjóðum hafa ver-
ið, vita, hve tilfinningar þeirra
eru næmar og áhrif sterk.
Karlmenn búa sér, og þar far®
töfrarnir fram. Karlmannahúsi