Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.06.1931, Side 22

Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.06.1931, Side 22
212 í Ástralíu. [Stefnir óskaplegum látum. Hoppa þeir og dansa hring um hann, slá hann með kylfum og grýta hann. Og svo er sezt að veizlu. Ástralíumenn éta allt, sem tönn festir á. Þeir éta t. d. slöng- ur með góðri lyst, líka eitur- slöngur, enda er nóg til af þeim í Ástralíu. Þar eru fimm tegund- ir af slöngum, sem eru svo ban- eitraðar, að engin lífsvon er fyr- ir þann, sem bitinn er. Auk þess er þar mjöghættuleg vatnsnaðra, einkum í árósum. Samt sem áð- ur drepa slöngur mjög fáa menn í Ástralíu, og þakka menn það því, að engum verðlaunum er þar heitið fyrir slöngudráp. Það eru til fróðir menn, sem fullyrða, að Indverjar beinlínis ali upp eitur- slöngur vegna þess að þar heitir stjórnin verðlaunum fyrir slöngu- dráp, og margir hafa þetta fyrir atvinnuveg. Ástralíumenn gæta þess jafnan, að mylja hausinn á slöngunum í smá-mola áður en þeir sjóða þær. Verst þykir þeim, ef hörgull fer að verða á slöng- um, og er þá gripið til þess ráðs að leita til töframanns og fá hann til þess að seiða slöngur í héraðið. Ekki hafa Ástralíumenn, að því er virðist, neina eiginlega guðstrú. En þeir halda, að öll náttúran sé full af illum öndum og drýsildjöflum, er sitja í laun- sátri fyrir mönnum, og gera þeim allt til miska. Þegar maður verð- ur veikur, er það æfinlega kennt sending frá einhverjum. Ef mað- ur deyr, er það talin helgasta skylda vandamannanna, að kom- ast eftir því, hver valdið hafi, og taka hann af lífi. Ef þeir vilja gera einhverjum óleik með töfr- um, taka þeir oddhvasst bein, helzt af öllu kjálkabein úr manni, beina oddinum í þá átt, sem galdurinn á að hrífa, og þylja svo bölbænir sínar. Þetta er ein buslubæn: „Háls þinn skal úr liði snúast, brjóst þitt og hryggur úr skorðum fara, og hjartað skal úr þér slitið verða!" Svo er sagt af mönnum, sem ó- hætt er að trúa, að þess sé mörg dæmi, að sá, sem galdurinn er stefnt að, verði svo hræddur, ef hann sér þessar aðfarir, að hann fari þegar heiman að frá sér, leggist niður í kjarri og gefi upP öndina. Er engin minnsta ástæða til þess að efast um, að þetta geti átt sér stað, því að allir Þe*r’ sem með frumþjóðum hafa ver- ið, vita, hve tilfinningar þeirra eru næmar og áhrif sterk. Karlmenn búa sér, og þar far® töfrarnir fram. Karlmannahúsi
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira.

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira.
https://timarit.is/publication/1024

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.